评析
送贺知章归四明
遗荣期入道,辞老竟抽簪。岂不惜贤达,其如高尚心。寰中得秘要,方外散幽襟。独有青门饯,群僚怅别深。
答司马承祯上剑镜
宝照含天地,神剑合阴阳。日月丽光景,星斗裁文章。写鉴表容质,佩服为身防。从兹一赏玩,永德保龄长。
诗送玄静先生暂还广陵
杨许开真箓,夫君密契传。九星连紫盖,双景合丹田。玉简龟台职,金坛洞府仙。犹期御风便,朝夕候泠然。
经河上公庙
昔闻有耆叟,河上独遗荣。迹与尘嚣隔,心将道德并。讵以天地累,宁为宠辱惊。矫然翔寥廓,如何屈坚贞。玄玄妙门启,肃肃祠宇清。冥漠无先后,那能纪姓名。
过王浚墓
吴国分牛斗,晋室命龙骧。受任敌已灭,策勋名不彰。居美未尽善,矜功徒自伤。长戟今何在?孤坟此路傍。不观松柏茂,空余荆棘场。叹嗟悬剑陇,谁识梦刀祥。
王屋山送道士司马承祯还天台
紫府求贤士,清溪祖逸人。江湖与城阙,异迹且殊伦。间(一作闻)有幽栖者,居然厌俗尘。林泉先得性,芝(一作松)桂欲调神。地道踰稽岭,天台接海滨。音徽从此间,万古一芳春。
浏览全部 69 首
金陵怀古
秦莫恃栈阁,吴莫恃堑江。不能恃以德,二国竟亦降。迩来屡兴废,由险轻万邦。谁知荒凉城,空存如刳腔。我今经其下,吊古语愧哤。嗟哉石头潮,助怒常舂撞。
早度蒲津关
钟鼓严更曙,山河野望通。鸣銮下蒲坂,飞旆入秦中。地险关逾壮,天平镇尚雄。春来津树合,月落戍楼空。马色分朝景,鸡声逐晓风。所希常道泰,非复候繻同。
三关
豹踞雕盘天设险,峰峦层叠据雄关。兴京门户兴王业,亲统貔貅数往还。
赋宛平十景诗一十章送江弘德归新安 黄金台 其三 居庸关
壮哉西北陲,岌嶪居庸关。维天特设险,维地永奠安。王化大无外,德并天地宽。万夫不敢开,熊虎何桓桓。拱挹京畿近,乐业民心欢。今晨偶送客,叠翠侵衣寒。
湖上 其二
当年敌骑敢穷妖,只恃重湖汹怒潮。谁谓山川堪设险,向来还作盗之招。
潼关
咸东天险设重关,闪日旌旗虎豹閒。隘地黄河吞渭水,焱天白雪压秦山。旧京想像千官入,余恨逡巡六国还。满眼非无弃繻者,寄言军吏莫嗔颜。