评析
句 其四
青灯影冷棋三战,红火炉温酒一杯。
上竺真辩师
一别支公仅两年,山房高隐尚恬然。心清已澈灵泉奥,行峻应磨峭壁坚。俗眼不来青障里,孤峰谁认白云边。更期香火深寒夜,坐使飞花坠九天。
感皇恩 别情
骑马踏红尘,长安重到。人面依前似花好。旧欢才展,又被新愁分了。未成云雨梦,巫山晓。千里断肠,关山古道。回首高城似天杳。满怀离恨,付与落花啼鸟。故人何处也,青春老。
题显孝南山寺
背日西来眼界明,隔溪遥见梵王城。旌旗夹道蔽山影,笳鼓入林闻谷声。青鸟向人疑有意,白云迎客不无情。夕阳临水共归去,明日纷纷尘事生。
宿普圆寺二首 其二
仙巾鹤氅与云轻,晚出岩梯最上层。复复陇头归去雁,阴阴松下远来僧。风吹寒水光成叠,木落重峦碧有棱。行到湖边归兴尽,画桥临水与谁凭(同上书卷七九)。
宿普圆寺二首 其一
芒鞋侵晓踏青霜,九里松阴引兴长。云雾浅深山变态,风烟舒卷水晶光。千岩寒月笼疏薄,一笛西风度渺茫。短艇不来人意懒,谁知搔首正相望。
浏览全部 24 首
初见白发
白发生一茎,朝来明镜里。勿言一茎少,满头从此始。青山方远别,黄绶初从仕。未料容鬓间,蹉跎忽如此。
对昏镜
白发新添十数茎,苦为看镜太分明。如今喜得青铜暗,纱帽笼头照不成。
解秋十首 其一
清晨颒寒水,动摇襟袖轻。翳翳林上叶,不知秋暗生。回悲镜中发,华白三四茎。岂无满头黑,念此衰已萌。
清秋述怀倒前韵三首 其一
老态潜从鬓里占,几番览镜立脩檐。仕途无愧甘清白,世味何须论苦甜。晚谷迎风青穗舞,嘉蔬出土翠茎纤。壮怀不逐秋容变,一任萧萧雨满帘。
自叹
平生糟粕数行书,潦倒真成一腐儒。天外冥鸿何缥缈,雪中孤鹤太清癯。聪明不及顽如旧,少壮无能老更迂。览镜自惊还自叹,又添几缕白髭须。
声声慢 旅思用易安韵
花开柳闭,燕去莺来,东君干甚休戚。一样春风,二十四番消息。朝来又添细雨,大江头、落潮偏急。春莫去,纵他乡暂遇,故人曾识。休笑春光已老,看镜里、白发数茎堪摘。苦把春风留住,怎能吹黑。空着枕头一半,听铜壶、泪点同滴。这时节,便梦中、人到也得。