评析
送崔叔清游越
忘兹适越意,爱我郡斋幽。野情岂好谒,诗兴一相留。远水带寒树,阊门望去舟。方伯怜文士,无为成滞游。
晚出府舍与独孤兵曹令狐士曹南寻朱雀街归里第
分曹幸同简,联骑方惬素。还从广陌归,不觉青山暮。翻翻鸟未没,杳杳钟犹度。寻草远无人,望山多枉路。聊参世士迹,尝得静者顾。出入虽见牵,忘身缘所晤。
寄恒璨
心绝去来缘,迹(一作踵)顺人间事。独寻秋草径,夜宿寒山寺。今日郡斋闲,思问楞伽字。
有所思
借问堤上柳,青青为谁春。空游昨日地,不见昨日人。 缭绕万家井,往来车马尘。莫道无相识,要非心所亲。
寒食日寄诸弟
禁火暧佳辰,念离独伤抱。见此野田花,心思杜陵道。联骑定何时,予今颜已老。
至西峰兰若受田妇馈
攀崖复缘涧,遂造幽人居。鸟鸣泉谷暖,土起萌甲舒。聊登石楼憩,下玩潭中鱼。田妇有嘉献,泼撒新岁余。常怪投钱饮,事与贤达疏。今我何为答,鳏寡欲焉如。
浏览全部 602 首
清平乐 其一十四 春兰用殊老韵
曲房青琐。浅笑樱桃破。睡起三竿红日过。冷了沈香残火。东风偏管伊家。剩教那与秾华。谁送一怀春思,玉台燕拂菱花。
学舍诸生罕至或累旬倚席不讲愧而成咏
直舍沈沈掩回廊,古坛槐柳对苍凉。一囊有客愁饥死,三尺无人问喙长。瞑据槁梧真用拙,束归高阁分深藏。日斜广陌驱归鞅,更似笭箵作漫郎。
腊烟
腊烟沈岁杪,丝鬓引愁长。云欲度春讯,风偏作雨狂。生涯多况味,一种是苍凉。何以销寒气,莫教撑在肠。
宫词
长门花发晓莺啼,二月春光满帝畿。不信东风偏着柳,浪教风絮点人衣。
善福精舍示诸生
湛湛嘉树阴,清露夜景沈。悄然群物寂,高阁似阴岑。方以玄默处,岂为名迹侵。法妙(一作泛如)不知归,独此抱冲襟。斋舍无余物,陶器与单衾。诸生时列坐,共爱风满林。
绝句五首 其四
花生草长柳毵毵,老去相逢已不堪。多事春风偏作剧,尚吹残梦到江南。