评析
关陇平 其六 其一
勇自河西,衔枚疾指。来从酒泉,转战天水。矫矫虎臣,一乃心力。摧坚挫锋,荡彼蟊贼。兵车百万,汹汹雷震。横会方州,为行为阵。
海氛清 其三 其九
四州士女,来迎王旅。君子维何,元黄在篚。小人维何,饔殄在筥。复为王臣,以耕以仕。歌帝之德,诵王之武。
海氛清 其二
蠢兹蛙黾,亦杂此处。曰予胜国,从诞敢继其绪。藉瑕蹈衅,伺窥肘腋。结连蜂螫,载逞凶慝。离间我臣仆,盗据我疆场。
村舍见红紫葵花开特可爱
插棘编荆茅舍清,此中谁拟见倾城。紫丝作障遮空暗,红锦裁衣曳地明。惆怅忽从攀处得,凄凉多为别时生。不须更结繁华梦,野蝶山蜂自有情。
枯树
无复凌霄耸壑心,千寻落落卧幽岑。敢将荣悴争时代,独与岩流共古今。纵使帆来难近汉,便教斫就不堪琴。南朝名士虽工赋,未解庄休意更深。
海氛清 其一
巨浸稽天,滔滔如何。天吴蝄像,倚以为家。有鲸有鳄,有鲛有鼍。摧橦决帆,血人于牙。中国有圣人,尔独扬其波。
浏览全部 33 首
金陵杂兴二百首 其一○九
始见拖金复散丝,风吹雨打一枝枝。灵和殿前好杨柳,争如张绪少年时。
杨柳枝十首 其七
尽有风流似昔年。几回恨雨复嚬烟。生来不入灵和殿,恐被君王一晌怜。
殢人娇 海棠
夹竹初花,游鱼照水。爱一种、天生纤媚。薜荔墙阴,鞦韆架底。惹燕燕、莺莺为他憔悴。雨乍含颦,夜深将睡。唤茜袖、高烧红穗。袅袅垂丝,层层著蕊。倩画手、描来更添铜觜。
华阳杂咏八首 垂虹岭 其四 武陵洞
云压重崖午不开,石门烟雨护莓苔。分明记得秦时路,曾到仙源采药回。
忆江南 柳枝曲 其一
池上柳,风袅早春时。向晓烟拖花外绿,美人临水折轻丝。红袖打莺儿。
谑柳
袅袅复垂垂,千丝更万丝。枝残离别处,花落艳阳时。泣雨愁多眼,萦烟误学眉。龙池看更好,洛水种偏宜。