评析
枕上
客怀苦长夜,欹枕冷掀髯。半壁荒灯暗,穷途老泪淹。惊乌疑月树,窃鼠怯风帘。百虑秋中集,无由到黑甜。
落霞
夕阳红影衬云衣,一段龙文锦不机。诗在滕王高阁下,半天孤鹜与齐飞。
南征 其一
百战归来气未松,紫泥又起作元戎。楼船万艓三山外,塞马千群百粤中。举目山川浑各异,伤心风景不相同。明年事了朝天去,铜柱东边第一功。
效吕洞宾步虚词 其三
俯视王侯一介轻,愚聋人世可怜生。阴阳纵有难拘束,惟恨人间落姓名。
忆梅
记得年时雪后村,月明诗酒共黄昏。自从别后无消息,一片相思入梦魂。
送张孝先
乘驿归来气未停,江头还又送君行。少年鞍马峥嵘路,暮岁笙歌富贵程。半纸荒诗千里赆,一杯别酒十分情。故乡为向诸公道,功业悠悠白发生。
浏览全部 148 首
试诸葛生笔因书所怀寄诸弟 其九
每忆东林菊,秋风一万枝。尽饶春卉盛,不为晓霜衰。故国三年别,高朋九日期。篱边自开落,熟醉负金卮。
九日融堂池上
岩花不趁中秋约,篱菊齐供九日看。冉冉隔墙风不断,夜深和月倚栏干。
咏菊二首 一 二
念子爱宾如爱菊,慇勤相赏坐无时。已知紫白能专美,更遣红黄为出奇。毕卓将螯须左手,陶潜把酒只东篱。秋风满地皆萧艾,老眼看花且赋诗。
又和锦阜登高
久废危亭也待时,俄然榱栋出镃基。已应气象轩城表,更觉登临冠海湄。万里秋风宜落帽,四并高会称传卮。幽人但把东篱菊,坐看南山久未移。
松江
嗟我赋归役,怜君尚滞留。江风借行色,山月伴离愁。天地日以肃,星辰夜欲浮。东篱菊花约,莫易负清秋。
希年初度老友王希宣扁舟远访夙谊甚厚贶以十诗实用渊明采菊东篱下语五章云每岁思亲不持斝蓼莪几欲废诗雅盖深知予心者读之凄然辄尔和韵 其四
九日把寿酒,时节无差池。我生秋已老,菊荒而崩篱。