评析
李白小像
承制摛毫玉殿头,清平乐府擅风流。名花倾国能相妒,得宠翻遗失宠忧。
过峡石山张同知墓上作
平生好友说张侯,紫峡云深暮木稠。朱绂尚能光世泽,黄金元不为孙谋。衣冠南郡成前辈,风月西湖总旧游。过此岂胜存殁感,恨无孤剑挂山头。
辇下曲一百二首,有序 其一 其六
至元典礼当朝会,宗戚前将祖训开。圣子神孙千万世,俾知大业此中来。
宫中词二十一首 其一 其十八
残却花间一局棋,为因宣唤赐春衣。近前火者催何急,惟恐君王怪到迟。
过林和靖墓
西湖处士林和靖,两句梅诗直到今。此事岂容同末俗,当时还亦有知音。高车大旆知何往,剩水残山尚可吟。三尺孤坟埋宿莽,过君谁不愿抽簪?
辇下曲一百二首,有序 其一 其七十五
斜街木局尽闲房,御史微行自不妨。从立宪台曾有旨,代天耳目付贤良。
浏览全部 1025 首
春残
景为春时短,愁随别夜长。暂棋宁号隐,轻醉不成乡。风雨曾通夕,莓苔有众芳。落花如便去,楼上即河梁。
过族侄
东面云山有草堂,下临池水即沧浪。草侵古道莓苔滑,花压颓垣薜荔香。每访所亲皆异物,始惊为客久殊乡。仲容兄弟贤相映,更为吾宗足感伤。
又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清其末章末句云谁比天人福皆从积善招天人之比固不敢当积善之徵其来有自味嘉言之若是省薄德以何胜仰谢良知谨次来韵以老去心何用为首希垂采览 其四
老去心何用,闲吟月正中。细香红菡萏,疏影碧梧桐。鹤立莓苔径,犬眠兰菊丛。吾宗不我顾,幽兴与谁同。
秋词
井梧纷堕砌,寒雁远横空。雨久莓苔紫,霜浓薜荔红。
高荣禄筑南城别墅,苍松老柏,异花时果,蔚然成林。公与夫人乘小车,携二孙,来往其间。徵余赋,遂次杜公何将军山林十首云 其五
书帙携孙读,尊罍待客开。閒心云外鹤,高兴雪边梅。野老时相看,沙鸥亦复来。绝怜老松柏,清影荫莓苔。
还孟郎中诗卷用元韵 其二
富贵邯郸梦,齿发金城柳。附炎非吾事,因心即我友。得意自忘言,咸脢岂滕口。幸有君子交,淡成非醴酒。