评析
题贯酸斋芦花被诗后
学士才名半滑稽,沧浪歌里得新知。静思金马门前直,那似芦花被底时?梦与朝云行处近,醉从江月到来迟。风流满纸龙蛇字,传遍梁山是此诗。
留题徐子方客楼
倦游到处即淹留,虽是孤村境却幽。松下野云闲似鹤,门前溪水浅于舟。琅玕夏簟儿能设,琥珀春醅妇可谋。连日小楼忘客况,放翁凡事颇清修。
泉月轩,为开元宫张道士赋
为贪真境好,每到即忘归。叩齿漱明月,清光生羽衣。
送春
送春何事典春衣,销得杨花几度飞。掌上玉杯成惯见,年年长是送春归。
东圃诗,为道士王景丹赋
东圃轩在玄武宫,海日欲上烟霏红。若人餐之百体充,养得面貌如婴童。上清有法授有宗,灵章秘咒存心胸。一气孔神天与通,右卫白虎左青龙。掷火万里行老翁,欲雨即雨风即风。燮理造化代天工,事亲则孝君则忠,神人执鞭须相从。
送郭子程湖州收父骨还庐陵
事亲尽礼谁非孝,岂愿遭逢世道艰?千里风尘音问隔,十年父子梦魂间。首丘自负终天痛,函骨宁期此日还?地下老翁应自慰,免将遗憾在他山。
浏览全部 1025 首
梧宫夜
桐阶白露下,湿萤光炯炯。铜盘烧蜡黄,秋衾梦魂冷。粉泪铅华滴,云鬓秋蝉整。何处玉銮声,芙蓉笑孤影。
初月
光细(一作常时)弦岂上,影斜轮未安。微升古塞外,已隐暮云端。河汉不改色,关山空自寒。庭前有白露,暗满菊花团。
病中客散复(一作后) 言怀
华发离披卧满头,暗虫衰草入乡愁。枕前人去空庭暮,又见芭蕉白露秋。
满江红·赠秦人李淑先
西岳嶙峋,拔地起、奇峰千丈。其上有、明星玉女,莲华仙掌。蜡屐末由寻胜槩,闭门只合居穷壤。听先生、为我话移时,神先往。敦古谊,思曹敞。能下士,思袁盎。总人生其地,英奇慨慷。幸我逢君如旧识,以今比昔宁多让。待还山、有日定从君,攀萝上。
幽兰
幽植众宁知,芬芳只暗持。自无君子佩,未是国香衰。白露沾长草,春风(一作青春)到每迟。不如当路草,芬馥欲何为。
义门晓行
曙色起林鸦,青天明晓霞。蒹葭晞白露,墟里带清沙。老骥长途怯,新鸿一字斜。不知时序晚,野菊有黄花。