评析
玉楼春 其六
杏钿昼暖琉璃静。百啭黄鹂枝上听。东风吹彻绣帘深,怪底愁春犹未醒。宫眉浅画窥妆镜。柳叶菱花红翠影。画眉休画远山眉,山远归期难与定。
蓦山溪 其一
莺莺燕燕。摇荡春光懒。时节近清明,雨初晴、娇云弄暖。醉红湿翠,春意酿成愁,花似染。草如剪。已是春强半。小鬟微盼。分付多情管。痴騃不知愁,想怕晚、贪春未惯。主人好事,应许玳筵开,歌眉敛。舞腰软。怎向轻分散。
踏莎行
扫叶秋风,敲窗夜雨,轻寒微试庭花舞。离人怎可对愁红,多情最怕无情遇。芳意难猜,韶华轻负,名园剩有伤怀处。从今不忍倚栏杆,如何独对相思树。
柳
最爱纤纤曲水滨,夕阳移影过青蘋。东风又染一年绿,楚客更伤千里春。低叶已藏依岸棹,高枝应闭上楼人。舞腰渐重烟光老,散作飞绵惹翠裀。
浣溪沙 其一 柳
翠带千条蘸碧流。多情不解系行舟。章台惜别恨悠悠。湿雨伤春眉黛敛,倚风无力舞腰柔。丝丝烟缕织离愁。
临江仙 客中感怀
一抹斜阳天欲暮,客中惹起相思。萧萧红叶断肠时。沉吟孤馆,惘惘我情痴。到此牢愁难遣去,西风吹老杨枝。古梅岭上著花迟。春光来未,人世有谁知。