评析
和吴赞府斋中十咏 焦桐 其九 断碑
零落秋风卧,何年破庙碑。图经愁莫载,耆旧说频移。野烧龟文失,荒台鸟迹疑。遥知千载后,拂拭转堪悲。
过鲁港驿和贯酸斋题壁
吴姬水调新腔改,马上郎君好风采。玉郎(一作王孙)一去春草深,谩有狂名满江海。歌诗呼酒江上亭,墨花飞雨江不晴。江风吹破蛾眉月,我亦东南西北征。
偕卞敬之游吴山驼峰紫阳洞
天风吹我登驼峰,大山小山石玲珑。赤霞日射紫玛瑙,白露夜滴青芙蓉。飘飖云气穿石室,石上凉风吹紫竹。挂冠何日赋归来,扫石篝灯洞中宿。
次张举韵题皖山金氏绣野亭
南冠犹有旧风流,说看舒州处处幽。最喜园林动花竹,不妨城郭带林丘。一樽浊酒青山暮,三径晚香黄菊秋。未识孤高金处士,杖藜应许约同游。
为姑苏陈子平题山居图黄公望作
尘途宦游廿年余,每逢花月满幽居。烟萝荦确走麋鹿,云壑窈窕通樵渔。那如隐君不出户,读尽万卷人间书。有生穹壤贵自摅,布韦轩冕奚锱铢。便当买山赋归欤,石田老我扶犁锄。
未归
白岩老子城中去,骢马游人寺里来。城外风流城里少,岩花落尽野花开。
浏览全部 818 首
示观老
住山仍黑瘦,瓶锡极萧然。顶发千茎雪,跏趺一缕烟。禅堪拈出众,诗亦长于前。烧尽西窗烛,相看各不眠。
颂古五十三首 其四十
庵僧真实济凶人,一喝分明出差珍。莫道贼魁非别者,当头雪刃用来亲。
去春
去春烽火照江边,曾草军书夕废眠。万里旌旗真属命,一丘耕钓且随缘。偶然谢客元非病,间亦寻僧不为禅。尚有惜花情味在,铜瓶终日玩芳妍。
石竺山二十咏 其六
乍见作飞势,细听无唳声。雪翎差髣髴,丹顶不分明(仙鹤影)。
煮雪斋
禅客嗜春茶,铜瓶煮雪花。扫从松上落,坐向竹边夸。水品应重录,天真孰等差。中泠岂不美,终是混泥沙。
答定上人留楮陂隆福寺寄示二首 其一
城郭归来思采苓,又闻飞锡过江亭。水光净想禅心白,山色遥瞻佛顶青。令节题诗蒲截简,清宵煮茗石友瓶。山房幽赏何由共,长恨伤时醉未醒。