评析
过东塘
两岸菰蒲长翠苗,一溪春水绿迢迢。晓来流出残红去,知是吴山雪尽消。
病起寓怀 其二
瘦骨如松喜遇春,短筇扶我步苔茵。蓬门潇洒多车辙,义路荒芜少故人。树带烟霞添暝色,天留猿鹤伴閒身。临风自读囚山赋,非愧仪曹作外臣。
龙潭八景 三江观潮 其四 柳湾待渡
篙师倚棹傍寒芦,力倦操持不受呼。多少行人将有适,不知谁是仲尼徒。
寿萱堂为陈公鼐赋
闻君裔出元龙后,家住毗陵岁云久。新筑高堂扁寿萱,种萱无数开当牖。花间献寿列璚筵,日照斑衣锦云覆。翡翠盘行阿母桃,水晶杯汎麻姑酒。慈颜有喜风生席,一片萱花共春色。试听诸孙祝眉寿,笑看蓟子摩铜狄。吴山对面天与高,越女停歌鹤同立。君家孝悌人间识,共保慈颜比金石。年年献寿向花间,回首椿庭泪沾臆。
阳台
南控衡庐北剑关,千年遗迹后人攀。不知梦里人何处,为雨为云过别山。
题柳塘双燕
杨柳阴阴水漫陂,柳花吹雪点乌衣。日长画栋营巢倦,故逐东风上下飞。
浏览全部 400 首
望江南 冬景 其七
天际雁,嘹呖唤人愁。几阵字排秦塞晚,一声笛落楚江秋。枫落在吴洲。
点绛唇
野岸孤舟,断桥明月穿流水。雁声嘹呖。双落行人泪。去岁吾家,曾插黄花醉。今那是。杖藜西指。看即成千里。
九日饮王山长斋
雁声嘹呖过西楼,共客长安我独愁。自荐羞怀丞相刺,仙登喜共故人舟。频斟绿蚁凝双眼,谁把黄花插满头。取醉莫嫌归路晚,一钩斜月正凌秋。
江行
霜清月冷雁声秋,今古江流不尽愁。风卷芦花漫雪里,夜深鼓棹落汀洲。
秋园咏物 其二
风急翅纷纷,遥空自作群。到来秋塞月,鸣入暮江云。乱起千行字,俱飞一片文。高楼有思妇,嘹呖岂堪闻(自注:雁)。
枫桥寺
湖水相连月照天,雁声嘹呖搅人眠。昔年曾到枫桥宿,石岸傍边系小船。