评析
宿嘉兴通济院题壁
过尽平湖拟问津,忽惊林屋傍湖滨。竹阴风细疑无暑,花落莺啼别有春。身世不逃嗔妄想,飘零长作别离人。何时一了平生愿,归去家山拜老亲。
度昱关宿老竹田家及抵家述怀(甲辰)
险阻艰难备此程,百年生死一毛轻。但知憾比徐方寸,深愧才非杜北征。茅屋昼藏牛共卧,山溪夜渡虎同行。归来已喜双亲健,莫遣秋霜上鬓茎。
送儒医洪毅夫
松萝山头云气横,落石渡口沧江平。舟人舣棹童子候,欲别未别难为情。洪君不独医国手,千金秘传悬肘后。苏家有井不自医,投剂二竖闻风走。江楼有酒君莫斟,酒斟不尽离人心。杏花成林春风深,花屏山下来相寻。
泛舟严陵(己酉) 泛舟严陵 其四
来时水没干滩平,归去水落石峥嵘。却看岸痕思前日,舟在垂杨树巅行。
上已苦雨呈汪养晦(戊申)
三月三日苦淫雨,春游无计令人愁。云低暮色近垂地,风捲涛声遥撼楼。青天白日果何处,急电轰雷方未休。最怜桃李花开树,零落离披不自由。
江节妇(有序)
萧江节妇先君传,苦操雄文照乱离。操定不随天地改,文传空使古今悲。平原渺渺春晖远,兰树依依丽日迟。把卷欲题当日事,严亲又动九京思。
浏览全部 215 首
鹧鸪天
尺碧晴丝系玉骢。画楼西畔记相逢。眉愁暗阁啼时雨,脸晕微生酒后虹。临水怯,对花慵。奈何郎也奈何侬。郎行只在斜阳外,閒却阑干一角红。
忆江南 其八 陈丞相宅西楼
南徐好,樽酒上西楼。调鼎勋庸还世事,镇江旌节从仙游。楼下水空流。桃李在,花月更悠悠。侍燕歌终无旧梦,画眉灯暗至今愁。香冷舞衣秋。
亭前柳 其二
伫立东风里,放纤手、净试梅妆。眉晕轻轻画,远山长。添新恨,更凄凉。尝忆得、驿亭人别后,寻春去、尽是幽香。归路临清浅,在寒塘。同水月,照虚廊。
西湖竹枝歌 其一
侬住西湖日日愁,郎船只在东江头。凭谁移得吴山去,湖水江波一处流。
虞美人
鹭冠敧侧蛮腰袅。偎就郎怀抱。阿侬衣薄晓寒欺。凭仗些儿酒力、自禁持。余香染袖人何在。梦隔珊瑚海。琵琶湖畔水涵空。祇有寒梅敛恨、向东风。
绝句
半窗图画梅花月,一枕波涛松树风。不是客愁眠不得,此山诗在此香中。