评析
予登骊山而想唐人宫室之盛惟余故迹于淡烟残照之间而已且终南太华若相竞秀者是亦关中之胜槩也因作诗以写情云
骊山名胜古来闻,丘垤纷纷夐莫群。老鹤瞑投孤嶂月,蛰龙晴吐半岩云。崔嵬直与终南并,葱茜疑从太华分。我欲凭高凌绝顶,鲁戈须倩挽余曛。
送韩贯道都宪巡抚西夏
盛世筹边用老成,魏公孙子复才名。紫泥金敕来关辅,大纛高牙建夏城。杀气凛如秋气肃,法星光并将星明。塞垣自此烽烟净,廊庙行看佐太平。
集句拟刘文纲少参悼亡 其七
离别不堪无限意(杜甫),为君惆怅又黄昏(罗隐)。明眸皓齿今何在(杜甫),环佩空归月夜魂(杜甫)。
中秋喜晴
三年好景忧中度,今岁中秋大放晴。万里碧空星彩烂,满天凉露月华明。桂香尊俎喷龙脑,花拥笙歌咽凤声。清赏不知更漏永,只疑身世在蓬瀛。
露
分来秋气夜漙漙,泻入仙人掌上盘。玉屑和餐成底事,茂陵衰草不胜寒。
送李少参希范致政还乡
囊封情疏达天阍,乞得身閒荷宠恩。召伯爱多棠勿剪,渊明归早菊犹存。九峰结社诗千首,三泖维舟酒一樽。除却赏心并乐事,只将家学授儿孙。
浏览全部 1301 首
刘佥宪廷美小洞庭十景 隔凡洞 其三 撚髭亭
閒亭恣吟情,起坐不自省。霜髭时复撚,得句欲清警。神游李杜坛,思入陶谢境。家声占诗豪,谁敢更歌郢。
次前韵谢月窗兄见和
人得清閒便是仙,秋光堪画欠龙眠。泻檐才歇催诗雨,入户惊飞落纸烟。句与杜陵同中律,世无钟子莫知弦。籁鸣机动聊相友,捧砚犹强武士贤。
读李白集用奴字韵
谪仙英豪盖一世,醉使力士如使奴。当时左右悉谀佞,惊怪恇怯应逃逋。我生端在千载后,祭公只用一束刍。遗编凛凛有生气,玩味无斁谁如吾。
使日杂诗 其八
池馆幽奇窗对海,最宜风雨看惊涛。移情别有成连曲,不借诗人一世豪。
浣溪沙
千古文章一寸心。杜陵此语重千金。宵长烛短几沈吟。客气未除豪气减,诗情日浅世情深。当年争信有如今。
留别子培舍弟七首 留别子培舍弟七首 其五
长叹何终极,感此人生累。贫贱俗所轻,富贵俗所忌。岂知达者心,志各有所寄。冠盖五陵豪,莽若朝露坠。偃仰一世间,惨淡起遐思。文章以经国,千载无终始。去去勿复陈,慎此青云器。