评析
春兴 其二
杨柳青青燕燕飞,鞦韆庭院晚风微。玉鞭宝马长安道,公子寻春次第归。
杂诗十首 其十
大钧秉元化,寒暑循无端。至理妙不测,岂容私智观。春风草木荣,秋霜忽凋残。达人契斯理,所遇常自安。如何抱阳人,能成紫火丹。念彼穆天子,瑶池往复还。
吴钩行
吴钩铸鬼工,锋锷耀昆铁。游侠购千金,羌人犹未灭。
杂诗十首 其九
燕燕谁家女,人云难再得。讵知乃祸水,汉火因之灭。尤物虽可怜,往往倾人国。于戏古哲王,所贵惟有德。我心亦如水,女蛊安能惑。
中秋无月
去年今夕秋雨晴,银蟾出海何晶明。中庭宴集惬幽赏,良夜况与清风并。水精帘开广寒府,十二琼楼辉玉宇。漙漙白露洗瑶空,桂影婆娑素娥舞。仰天举酒吸寒芒,万顷金波流肺腑。恍疑身世在蓬瀛,漏下人间惊五鼓。今年此夕何重阴,浓烟黑雾天沈沈。老桂无香素娥倦,冰帘不捲琼楼深。庭院无人苔藓湿,萧萧树杪秋声急。青灯兀坐转无聊,四壁阴蛩宛如泣。阴晴变态真浮沤,休信青春难白头。不见去年与今岁,清光可得长淹留。
登城
层城百尺势凌虚,四面青山列画图。北极九重红日近,南山双垄白云孤。天连迥野迷高下,烟抹平林淡有无。长啸一声回首处,夕阳归雁落汀芦。
浏览全部 1301 首
书怀 其三
结交不识心,终非计之上。君谓河冰坚,其下翻潜浪。浪翻无已时,冰也成流澌。君为踏冰人,浮沈安可知。世途尽如此,慎勿矜坦夷。
雨木冰正月二日作
野树纷纷白,连朝雨木冰。人情怜上朔,天意望中兴。絮雪风难起,梨云日易蒸。春王调玉烛,何事有严凝。
真女吟
尝闻汉宫人,恩深妒还重。自怜冰雪姿,肯恋金屏宠。春风吹倒山,妾心终不动。羞死王昭君,玉颜没青冢。
望汉献王陵
单家桥下雪横冰,草树连云掠冻鹰。汉业已荒河水在,行人遥指献王陵。
步出夏门行 土不同
乡土不同,河朔隆冬。流澌浮漂,舟船行难。锥不入地,䒠藾深奥。水竭不流,冰坚可蹈。士隐者贫,勇侠轻非。心常叹怨,戚戚多悲。幸甚至哉!歌以咏志。
秦中
历尽奇山到雍州,凤凰声出杜鹃收。中原霸业归前汉,上古王风属武周。天险难依星北拱,地灵有恨水东流。潼关四扇堂堂在,为说兴亡欲白头。