评析
渔村夕照 渔村夕照 其八 山市晴岚
峰晴堆夜岚,晨炊翠犹湿。但闻山鸟鸣,不见鸟出入。
送王生北行二首 其一
紫辔银鞍马,青袍白面郎。扬鞭万里去,谒帝入明光。
阎曹二子发京侄木与之同舟而下有诗纪之予亦和此篇
共水同舟伴谪居,海天春色尽涵虚。蛮方故启流官路,汉史终收痛哭书。蜀徼山高常戴雪,滇门池苦亦生鱼。上林花树年年在,前席行看入禁庐。
赴怀玉山作
始临清溪寺,不谓兹路艰。崎岖踰南岭,转见山郁盘。重阴起北谷,冻雨响前峦。志定迈孰御,勇往竟孤攀。挽葛接悬狖,架木凌飞湍。律律岩壑变,飒飒岚风寒。隔港望绝岫,嵉嵉巳云端。
独对亭赠人过访
孤亭瞰巨壑,五老对衔卮。日出峰烟起,风凉谷树悲。石泉秋听急,山路晚归迟。异日东南赏,应深庐岳思。
董公衙赏绯桃行
吁嗟董公垂老官不迁,途虽坎坷志不变。三岁提兵两列衔,此事堪伤亦堪羡。二月南风捲章水,黄昏西省开芳宴。刑司军司皆集衙,盆中絩桃俄放花。董公捋须向客夸,客起环视咸咨嗟。情酣展转移灯照,酒气扑花花欲笑。逢人合与世酩酊,衰颜若被春勾调。君不见玄都观里树,不与武陵源上殊。时来开落各异地,董公董公今宵与客且倒花前壶。
浏览全部 2166 首
有示
相对莫辞贫,蓬蒿任塞门。无情是金玉,不报主人恩。
孟子 终身慕父母
外物安能乱本真,终天眷慕受恩深。大人所在元无坏,不失初来赤子心。
感事
曹鼠秦车未足多,几人曾此动悲歌。鸿心不慕冥冥弋,凫胫长随泛泛波。方朔一生游禁籞,彦伦终古老山阿。江淹若是真多恨,古往今来奈尔何。
寄副枢董抟霄孟起
王师前后压瀛河,万里风云入荡摩。晋帅先宜谋郤縠,赵人终欲用廉颇。枚衔突骑宵传令,鼓发辕门晓拥戈。共待将军白羽扇,归来幕府上功多。
次邢元辅知府韵二首 其二
高斋连大厦,安隐客心舒。每发难逢笑,时翻未见书。艰难恩意重,零落旧游疏。欲买西河地,终焉此荷锄。
杨录事以仆与孙温叟唱酬韵作诗见贻又用仆与吴梦与诗韵作诗赠梦与兼以见及并次韵二首 其二
了知人事近天机,苍狗斯须变白衣。逋客几回惊鹤怨,弋人终日慕鸿飞。由来灾怪自珠玉,不以贱贫安布韦。我鬓已霜君可料,况堪七十古来稀。