评析
野兴四首 其一
身似孤鸿铩羽翰,悲鸣饮啄住江干。酒阑客思多新感,病起衰颜失故丹。倦枕忽闻中夜雨,疏砧又报一年寒。幽窗晤语无来客,空倚诗情强自宽。
秋晴
身健心闲百虑轻,秋晴未必减春晴。晨窗暖日烘花气,午枕微风送鸟声。韫玉砚凹宜墨色,冷金笺滑助诗情。少年风味嗟犹在,虚道归休学力耕。
古筑城曲四首 其四
峄山访秦碑,断裂无完笔。惟有筑城词,哀怨如当日。
闻韩无咎下世
书剑飘然去国时,南兰陵郡日题诗。吴波涨绿迎桃叶,穰烛堆红按柘枝。故友去为山下土,衰翁何恨鬓边丝。凭高老泪无挥处,神武衣冠挂已迟。
幽居二首 其二
面面秋山拥翠屏,天留三亩著云扃。迎霜南阜枫林赤,饱雨西村菜甲青。散策人惊衰后健,浩歌自觉醉中醒。凌烟冠剑应无尔,布帽裙襦老管宁。
访僧支提寺
高名每惯习凿齿,巨眼忽逢支道林。共夜不知红烛短,对床空叹白云深。满前钟鼓何曾忍,匝地毫光不用寻。欲识天冠真面目,鸟啼猿啸总知音。
浏览全部 9418 首
蝶恋花 谪所偶成 其一
春燕秋鸿惊节序。晓镜朱颜,容易成憔悴。花落花开人世事。闲愁一点无安处。饱后高眠醒后醉。眠醉工夫,正合闲中味。一笑不知南北异。小屏叠叠吴山翠。
江仲嘉行邑将归见寄绝句次韵 其二
常嫌小知漫闲闲,旷度萧然只爱闲。不借黄梁留客醉,严关三鼓款铜镮。
蓦山溪
霜林万籁,秋满人间世。客子旧山心,误西风、悲号涧水。茅檐夜久,仍送雨疏疏,焚香坐,对床眠,多少闲滋味。钓船篷底,闲杀烟蓑辈。老眼倦纷华,宦情与、秋光似纸。幽栖归去,梧影小楼寒,看山眼,打窗声,莫放颓然醉。
山家
林下脱双履,窗边挂幅巾。闲堂风掩户,断岭月窥人。
池上即事
行寻甃石引新泉,坐看修桥补钓船。绿竹挂衣凉处歇,清风展簟困时眠。身闲当贵真天爵,官散无忧即地仙。林下水边无厌日,便堪终老岂论年。
繁叔见和再依韵谢之 其二
分明喜色满眉间,谁怕霜毛作老颜。况有杯盘留客醉,不教风雨为人悭。子真最爱横塘水,居士新迁巾子山。唯有诗坛小工部,吾君未可放教闲。