评析
赋得逍遥游送邬子远山人
逍遥非避世,只是爱清閒。汎月渡千涧,随云过几山。游同僧共往,倦与鸟俱还。踪迹多湖海,故园长闭关。
侠客行
两人市中相耳语,欲报深雠谁敢去。壮士闻之气郁陶,平生侠烈同荆高。发上指冠泪如雨,借问君雠在何许。一剑朝辞都市傍,素车直指邯郸路。刺杀雠人函首归,争看颈血犹沾衣。主人欲奉千金报,问以姓名终不告。辞君跃马出都门,君但报雠毋报恩。
赠薛君佐秀才
年少词华旧有声,高标应比玉壶清。一春草向池中梦,五色花从笔里生。座满烟霞挥麈尾,匣腾风雨泣龙精。青云自是君家业,傲世休耽白社名。
赠黄道晦隐君 其一
鸡犬声中隐者居,桃花流水绕庭除。芝苓服久容颜古,草莽交深世态疏。千顷沧江移艇钓,一犁春雨带经锄。有时唤渡过城市,不是脩琴即借书。
度西阳岭
绝巘疑无路,披蓁雾里行。千寻皆鸟道,四壁半猿声。田父扶犁出,山僧倚锡迎。停骖聊买醉,霜月满孤城。
寿大司马吴公 其二
进贤冠换七星冠,箧里阴符不再看。上帝久颁书玉检,先皇曾赐露金盘。白蒙头上应还黑,赤在心中已是丹。借得方平壶十二,更于今夕献瑶坛。
浏览全部 1649 首