评析
乡贤咏七首 马持国 其七 黎秣坡
儒术声名旧,戎衣日月长。酩然尊酒下,眼孔得辽阳。
悼陈冕 其二
东方欲白星渐稀,一场春梦晓钟时。伯道有子常事耳,刘蕡登科人不知。
醉中作 其二
酩酊放歌何处来,东风吹笠上溪台。台傍有个高飞鸟,飞向三山去不回。
与世卿閒谈兼呈李宪副 其七
独立沧茫笑此生,瘦筇几尺也扶倾。新传只屦无多售,旧滥吹竽亦小更。往往诗囊随李贺,深深酒盏寄渊明。世间未必如公足,山有飞云水有溟。
再依韵答子长 其二
听到人间宁戚歌,马周无病谢常何。江边野艇眠依竹,日出东山催着蓑。自古或由诗入相,如公真有口悬河。山楼尽日同挥盏,花落黏樽晚更多。
梦庄定山遣使来问梦中以诗答云
定山归后再清康,夜半呼儿喜欲狂。梦遣长须来问病,故应早岁见羹墙。文靖一生随老笔,太虚四大作禅床。南北地殊生异世,先生何处问行藏。
浏览全部 2014 首
题倾盖集二首 其二
神交岂但同倾盖,倾盖论文若有神。自昔妙才多铸错,断无畸士不相亲。能歌汉道昌皆李,即解儒冠溺亦秦。元祐党家欣健在,一编留赠咏诗人。
蜀中伤陈恕左丞
英贤去世世同悲,管葛才能更比谁。心尽西山离隐后,名喧深殿受恩时。谋猷不枉称人杰,精审真堪作吏师。谩就高原向东哭,路长天远岂能知。
挟文薛君自赋五首克己读书安贫择交训子为题戒其子婿王叔俨万里索和 其四
士能知尚友,岂必尽同时。杂鲍兰胥化,亡羊路或岐。醴甘知易绝,丝素亦奚悲。可以交难择,而忘伐木诗。
南乡子 吹箫引凤
一曲凤凰箫。月下相思按绿腰。换羽移宫谁省得,神交。翠管参差著意调。玉女倚台高。比翼乘鸾分外娇。栖老桐花人道是,逍遥。画栋珠帘暮与朝。
谢程帅袁制使 其一
昔人道与俱,物外一不假。而我同是见,兼取及土苴。虚心超万境,诗笔时一把。造诣岂二机,此秘知者寡。
樊登见寄四首 其二
轻黄著柳条,新春喜更始。感时重搔首,怅望不能已。无由托深情,倾泻芳尊里。