评析
古风 其四
有客天一方,遗我尺幅书。开缄肃起拜,如获双明珠。还君以空函,非缘友道疏。相思在衷曲,覼缕不能抒。
客从远方来六首 其五
客从远方来,遗我双明珠。明以喻妾心,圆以敦佳期。韬以文锦段,出入与之俱。含情一披阅,泣泪沾罗襦。珠光恒不灭,佳期复何如。
白头吟
君从何处来,遗我明月珠。明珠亦何为,可以照光仪。光仪君不顾,照之令心悲。(一解)君从何处来,遗我绿绮琴。琴声亦何为,可以扬芳音。芳音君不听,弹之伤我心。(二解)君从何处来,遗我紫鸶笙。鸶笙亦何为,可以扬清声。清声君不聆,吹之感我情。(三解)
有所思
何用遗君玳瑁簪,双珠明月照同心。原来得自鲛人室,说到相思泪不禁。
玉台体十二首 其二 其五
君去期花时,花时君不至。檐前双燕飞,落妾相思泪。
送水云归吴
塞上砧声响似雷,怜君骑马望南回。今宵且向穹庐醉,后夜相思无此杯。