评析
挽董若思明经
昨夜贪狼照越军,早嗟玉折与兰焚。孤臣错拟清河客,力士空求沧海君!函谷丸泥封未得,丰城剑气杳难分。悲歌不独为姻娅,雁影遥天奈失群!
寄金二如兼讯朱建武
越绝衣冠已入胡,年来故老尽瞻乌;吹箫江上虹谁变,栖甲山中月自孤。似我须眉还戴汉,多君姓字欲逃吴!群豪独有朱家在,犹向西京结客无?
小猿畜之久矣,以病抱树而死;为之恻然
升木何须教,奔林岂为惊!胡然婴一疾,不复听三声?肠断巫山暗,魂归楚水明。争如孙供奉,能报主人情!
立春用杜韵
腊残海峤悬桃日,正是山家爆竹时。寂寞两京寒玉琯,萧疏双鬓点银丝。干戈回首成都梦,杖履随身那免悲!不饮也应春酒笑,强邀石冻助新诗。
将入武陵二首 其二
国亡家破欲何之?西子湖头有我师:日月双悬于氏墓,乾坤半壁岳家祠。惭将赤手分三席,敢为丹心借一枝!他日素车东浙路,怒涛岂必属鸱夷!
满江红 步岳忠武王韵
屈指兴亡,恨南北,皇图销歇!更几个,孤忠大义,冰清玉烈?赵信城边羌笛雨,李陵台畔胡笳月;惨模糊,吹出玉关情,声凄切。汉苑露,梁园雪;双龙游,一鸿灭。剩逋臣怒击,唾壶皆缺。豪气欲吞白凤髓,高怀肯饮黄羊血!试排云,待把捧日心,诉金阙!
浏览全部 505 首
斗鸡回
惊飙吹幕,推枕琼瑰满。玉镜窥,双娥浅。讳说相思,带罗宽一半。江郎恨极天涯,重见怕逢春晚。尺素书,香罗荐。解得连环,半床弦索乱。
閒坐
晴光来满院,树影入层墀。洗砚磨新墨,拈毫改旧诗。一花才隐约,双蝶正差池。坐到斜阳晚,林梢月上时。
长乐佳
红罗复斗帐,四角垂珠珰。玉枕龙须席,郎眠何处床。
柳梢青 其四
梅蒸乍热。无处散策,芳菲初歇。席展凉莞,帐垂黄草,天然奇绝。披襟永昼清风,更荐枕、良宵皓月。一梦游仙,软云推倒,广寒宫阙。
次韵徐伯远题钱少愚画孤山月梅图
钱郎名与大年齐,貌得孤山一段奇。月色昏昏人寂寂,梅花淡淡水漪漪。戏将三昧传神手,催动千林破腊枝。不用摩挲窥妙墨,暗香疏影在新诗。
腊梅
五出天然蜡缀成,诗人千载不知名。自从山谷推同姓,一日清香偏汴京。