评析
安节吴公之还朝也情不能已再为诗十章 安节吴公之还朝也情不能已再为诗十章 其二
老去空山里,同心觉渐稀。江河方滔滔,世故日以非。脉脉不能语,泪落沾我衣。
偶兴 其八
人怜满腹危机,彼负一生入微。病在膏肓难洗,谁哉伯玉知非。
柬罗公廓给谏
老去交情重,怀君意转深。廿年青琐客,同赋白头吟。突兀千秋意,蹉跎万古心。嘤嘤闻好鸟,相唤出幽林。
胡瑞之廉宪过访
十年抱病卧柴门,过我频烦使者轩。道在不须论出处,坐穿木榻久忘言。
别杨如石孝廉四首 其三
秋江有芙蓉,采采赠夫君。采之不盈把,聊以慰停云。
杂兴简同志 杂兴简同志 其十
圣贤亦有过,此心在自知。但能洗心改,便是得师时。昔为屠沽子,撒手證菩提。昔日蒙不洁,沐浴帝监兹。仲由喜闻过,卒为百世师。人心良炯炯,无为蹈自欺。
浏览全部 294 首
题流杯别墅卷
曾闻高隐处,风景似山阴。曲涧通流水,修篁蔼茂林。兴来觞且咏,题在古犹今。此本吾家事,因君感慨深。
和柳子厚诗十七首(庚戌) 觉哀 其二 同赵叔问涉涧伐荒蘙得大石壁立乔木苍然上蔽云日因平筑寻丈地时憩其下
披榛亦扪萝,度此幽涧曲。寒藤绕苍壁,杉桂杂篁竹。云泉固膏肓,大胜溪壑欲。彼哉机士怀,冰炭甚寒燠。
和浦文玉观水二首 其二
万壑正横流,我方浚泉水。山灵如有知,应笑我为此。我泉亦何心,一道苍茫里。沧浪复沧浪,野歌听孺子。
浣溪沙 答序庵惠蟹 赠同年刘子正都运二阕 其二十
池阁山亭竹树凉。南风时送菱荷香。故人相对倒清觞。胜负已看棋局罢,浮沉谁著钓丝长。耳边孺子咏沧浪。
滴滴泉
石罅来泉滴,松风杂涧声。天明有公事,还忆此时清。
丁丑偶书 其二
物物皆吾体,心心是我思。四时非代谢,万说不支离。涧水谈颜乐,松风咏晰词。仲尼亲许可,实语断非欺。