评析
古意
平湖荷叶生,田田欲无空。不见水中鱼,但见荷叶动。
拟古四章将适钟陵赠别廖子所 拟古四章将适钟陵赠别廖子所 其四
少小同里闬,不识里闬人。与君南北巷,何似东西邻。束发事远游,不得长相亲。况复老大辈,长成先十春。飘飘林上风,亦逐车下尘。未必志气士,相疏遂沈沦。乃者涉中泽,言采秋风蘋。持赠同心者,庶以丽佩纫。春华岂不荣,憔悴易伤神。高谊媲金石,终为雷与陈。
树萱堂诗为章仲勉赋
莫种南山葛,葛生满堂前。其蔓滋以长,愁心苦缠绵。不如种萱草,花开自年年。朱英间绿叶,可以忘忧悁。双飞玉蝴蝶,一往不可复。八月莎鸡鸣,露花白如玉。白露秋复春,佳人在空谷。日暮翠襜寒,采之不盈掬。
游临溪寺和钟学正韵
涧束西流水,门临北向山。渡桥惊鸟散,扫石爱僧閒。雾薄林花紫,春深石笋斑。云峰如可问,杖策未须还。
哭旷伯逵
谁云死别且吞声,四海相知一友生。金石消磨心尚在,雨云翻覆事难平。兵前有檄求颜阖,江上何人葬祢衡。文字飘零家室散,为君忍泪记深情。
偶题
一室秘炎暑,烦歊苦难禁。安得天际云,油然起层阴。愿持白团扇,步入青竹林。却坐林下石,开襟以鸣琴。奈何限清禁,可望不可寻。且复此静息,聊以清吾心。
浏览全部 2516 首