评析
种瑞香
自种幽香傍短棂,荷锄政用雨冥冥。山家安得瑞龙脑,春事不专红鹤翎。持向东风论甲乙,与遮西日费丁宁。何年得似熏笼锦,茗盌时时为乞灵。
次韵三四弟
入手功名不厌迟,政须努力莫伤悲。二难宁共姜肱被,一染谁怜墨子丝。仕宦金吾吾亦爱,饥寒玉汝汝当知。青灯夜寂聊参取,侑坐为铭只此诗。
七夕郑文振席上姬有楚云者为作三弄
帝子经年别,秋风远客情。断云含宿雨,古木落寒声。河汉低逾润,江潮夜未平。巫云莫吹笛,吾意正凄清。
山间逢梅
自脱羸骖野水滨,隔桥孤倚欲迎人。经年不睹雪霜面,一夜顿回天地春。姑射仙犹疑昨梦,首阳人恐是前身。岁寒莫问香何晚,毕竟凡花落后尘。
春日杂兴 其九
花柳村村奈老何,一春门巷断经过。无绳可系西沈日,有水皆随东逝波。妄想已空骑鹤梦,劳生亦厌饭牛歌。正须秉烛游清夜,转眼兰亭旧永和。
立春日雷 其一
胜里春从午夜回,自挑生菜压春醅。阿香不解人间事,便驾雷车送雨来。
浏览全部 1509 首
游真岩
一径入松林,真岩峭莫寻。山空泉自落,日出地长阴。鹤去仙台净,丹成古井深。残碑看未了,屋角转幽禽。
江上
松间岸帻不知暑,满地花香夜来雨。枕流漱石客未从,明月自随波影去。不倚清溪即对山,正怜倦鸟带云还。朱门华屋多车马,何似幽人早闭关。
妙因寺次施敬所韵
松萝一径阴,踏破白云深。约客分茶供,逢僧倚竹吟。鼠留香篆迹,禽和阁铃音。话久不知晚,新萤照出林。
秋日过鸿举法师寺院便送归江陵
看(一作学)画长廊遍,寻僧一径幽。小池兼鹤净,古木带蝉秋。客至茶烟起,禽归讲席收。浮杯明日去,相望水悠悠。
茅斋
坐见茅斋一叶秋,小山丛桂鸟声幽。不知叠嶂夜来雨,清晓石楠花乱流。
绝句
坐见茅斋一叶秋,小山丛柱鸟声幽。不知叠嶂夜来雨,清晓石楠花乱流。