评析
宿山寺
高峰浮云际,古寺高峰上。秋来已潇洒,雨后益清旷。坐随明月转,吟伴寒蛩响。待晓出松关,幽襟谢嘉贶。
苦热行
黄人顿驾留天中,金鸦吐火烧碧空。炎光染云耸岌岌,旱气烁土飞蓬蓬。龙摇乾胡不作雨,虎裂渴吻无生风。安得有术擘海水,入底一扣鲛人宫。
观风阁
危阁覆高林,晚步聊徙倚。东南两峰断,空阔见万里。茫茫落霞外,苒苒孤烟里。忽暗识归云,乍明知积水。风从半天下,月向平地起。夜久殊未还,峨冠露盈几。
芳树
庭前有芳树,秾阴满轩碧。莫惜更携酒,醉此青春色。朝来见鶗鴂,飞鸣绕其侧。光景不可留,徒遣君叹息。
张思孺秘校挽诗二首 其一
昔在天彭郡,侨居过一冬。感君常见访,无日不相从。远寺携棋局,高亭把酒钟。谁知三载后,孤冢列新松。
送王晦叔
岂无旧德为清望,亦有彊亲在要流。班簿至今才博士,郡书犹自许诸侯。贫甘远宦冰盈腹,老忆高堂雪满头。不恃交期便求去,趁归春圃奉兰羞。
浏览全部 868 首
咏蛱蝶花
蜀地罗裁就(蜀有蛱蝶罗),漆园梦始通。何言金翅色,翻在碧林中。未辨逍遥影,争矜点缀工。采香蜂趁侣,啄蕊鸟衔虫。易湿缘多粉,难飞讵少风。美人笑来扑,误使损芳丛。
抵河北邯郸,巴山兄已自山东聊城驱车来候多时,遂同登古丛台
武灵王气逝如烟,惟有丛台似昔年。大野苍茫来眼底,秋风万里碧云天。
十二月乐章 其二 二月 其一
燕梁玄玉湿,蜂蜜花房晓。铜龙啮水微,翡翠含波小。石间苔蚀菖蒲根,古魂啾啾啼晓昏。红芳碧蕊乱殷殷,蛮女剪烟插翠云。游丝萦春悬锦绮,渚闲沙白鸳鸯喜。
改作
天随地老妾随兵,天地无情妾有情。指血齧开云峤赤,苔痕化作雪江清。愿从湘瑟声中死,不逐胡笳拍里生。三月子规啼断血,秋风无泪写哀铭。
题李息斋墨竹
萧萧晴影动秋风,春老湘江碧玉丛。夜半酒醒吹短笛,起看栖凤月明中。
盘洲杂韵上 石竹
蘤红蜂好齧,路细麝来眠。若也栽幽处,踰冬色不蔫。