评析
江乡
芦荻丛边日正长,人间乐处是江乡。溪童钓艇分鱼闹,蚕妇山炉煮茧香。疏雨漏天青破碎,冲风滚浪白猖狂。鸥沙犊草皆诗思(汲本作料),毋怪幽人觅句忙。
寓浯江识老魏秀才 其一
衡茅萧索泣寒虫,独自吟诗句未工。败叶能令沟水黑,乱云不放夕阳红。半生辛苦空儒服,一岁蹉跎又朔风。不意穷乡有奇事,暮年得拜鹿门翁。
和所盘离相院山门纳凉韵
槐对青山五月寒,朝朝暮暮此看山。风来翠瀑青松外,人在珠宫贝阙閒。诗客归时文几静,棋僧去后画枰閒。禅床一被清眠熟,梦把渔竿钓碧湾。
义方堂瞻先贤遗像 其六
炎炎太平翁,谁敢触其讳。乞枭之藁街,公乃明大义。至今读谏疏,凛凛有生气。
幽趣
幅巾篁竹下,幽趣与僧同。坐对忘忧草,行歌解愠风。鸭头池水绿,猩血石榴红。解作晴天雪,松梢鹭一丛。
寄呈张教谕
天欲昌吾道,君来董县庠。坛荒犹杏树,水落且芹香。欲与二三子,皈依数仞墙。若为鸥鹭伴,留住水云乡。
浏览全部 349 首
太阳 其二
太阳一入地,尚能掣成电。老学傥能勉,气质岂不变。
太阳 其三
太阳一入地,照月还生光。老学傥能勉,缮性岂不臧。
太阳 其四
太阳一入地,经天返复返。老学傥能勉,去圣岂云远。
示子遹
吾家太傅后,衿佩盛青青。我忝殿诸老,汝能通一经。学先严诂训,书要讲声形。夙夜常相勉,诸孙待典刑。
醉桃源/阮郎归 其二
大都修炼似蒸沙。阴阳失两家。正如飞鳖舞长蛇。宁知饮月华。回老貌,假群娃。熏蒸成绛霞。但教心地不倾斜。巢中能养鸦。
题沈氏书堂
吴兴沈声甫,示我书堂图。枕松被脩竹,带江衿浮屠。堂上新牙签,吞天禄石渠。出受山水谒,入与圣贤俱。儿辈纷华悦,子独文字娱。是心傥无斁,已足光韩畬。吾闻学者事,穷理以返初。为人祇禽犊,钻纸成蠹鱼。勉哉师友功,千载沈氏书。