评析
鸱
依倚秋风气象豪,似欺黄雀在蓬蒿。不知羽翼青冥上,腐鼠相随势亦高。
正肃吴公挽辞三首 其三
昔继吴公治,今从子产游。里门无旧客,乡国有新丘。谋让禆谌远,文归贾谊优。此时辜怨宠,西望涕空流。
南乡子 其一
嗟见世间人。但有纤毫即是尘。不住旧时无相貌,沈沦。祗为从来认识神。作么有疏亲。我自降魔转法轮。不是摄心除妄想,求真。幻化空身即法身。
送契丹使还次韵答净因 老
老欲求吾志,时方摭我华。强将愁出塞,空得病还家。日转山河暖,风含草木葩。胜游思一往,不敢问三车。
上南冈
暮坞屋荒凉,寒陂水清浅。捐书息微倦,委辔随小蹇。偶攀黄黄柳,却望青青巘。幽寻复有兴,未觉西林晚(张本作缅)。
随意
随意柴荆手自开,沿冈度堑复登台。小桥风露扁舟月,迷鸟羁雌竟往来。
浏览全部 1783 首
道中即事
南浦东冈二月时,迸流穿树堕花随。春风掩映千门柳,多少长条拂地垂。
次韵信民教授谢无逸游南湖
春游每觉客愁消,最爱晴湖涨柳桥。鸭绿皱寒初拍岸,鹅黄照影自垂条。恼人风物今如许,著意春光已不撩。但得与君同一醉,何辞日日作诗招。
次韵馆中上元游葆真宫观灯 其三
鸭绿未全生曲沼,鹅黄先已上柔柯。故应春物撩诗思,白发明朝一倍多。
乘舟过贾收水阁,收不在,见其子,三首 其二
袅袅风蒲乱,猗猗水荇长。小舟浮鸭绿,大杓泻鹅黄。得意诗酒杜,终身鱼稻乡。乐哉无一事,何处不清凉。
徐少参宦游初归赋得东园春奉寄
江城佳胜在名园,花木逢春各竞妍。鸭绿波光浮丽日,鹅黄柳色弄轻烟。游人久许携樽过,旧客还容借榻眠。寄语初归东道主,暂时相赏是良缘。
吴门有怀钱塘何彦时仙尉 其二
英游阁前官柳行,柔枝袅袅弄鹅黄。多情春色还依旧,独有离人天一方。