评析
坐船
使君张皂盖,高宴碧湖心。苒蒻牵菱蔓,夷犹泊柳阴。晚风侵坐冷,春浪没篙深。倒载归何晚,波间夕照沈。
寓泊郑圃寄献昌言舍人
旅食缁衣馆,飘蓬恍自迷。树横寒雾远,山隐古原低。愁暮空庭雀,惊晨别墅鸡。故人何处在,依约玉绳西。
故翰林彭学士(乘) 挽歌 其一
夙昔游清贯,时流籍重名。雠书石渠秘,视草玉堂荣。吉兆虚三鳝,凶期告两楹。子云思故国,坟树必西倾。
送昌言知宿州
炜炜符离守,中流簇鼓旂。柳阴浓不断,舟势激如飞。魏阙行归奏,承明秪暂违。星轺晨夜度,尺素勿令稀。
再呈宜甫
西家壶已倒,次第向东邻。朱户如坚闭,黄花恶笑人。
送韩直讲 郓州宁亲
车马俨何之,东冈旧有陂。三年别亲意,千里达家时。去仕元戎幕,来为太学师。宁须负斗米,不复断机丝。物色迎归鞚,光辉入寿卮。人生无此乐,此乐独君知。
浏览全部 1275 首
寄驿梅
春色满梢头,所思尚千里。京洛贵人多,谁欤堪寄似。
归许道中二首 其一
京洛风尘久客情,暂由归路眼中明。最怜杨柳青青色,徐策征骖唱渭城。
吴侍御约卿访桢伯留酌得书字
故人远道赴公车,词客相逢下直庐。河朔烽烟频对酒,上林游猎久无书。寒星近睇双龙外,羽檄频惊万里余。京洛过从谁健在,夜阑歌舞莫踟蹰。
与潘仲达二首 其二
淮阳牡丹花,盛不数京洛。姚黄一枝开,众艳气如削。亭亭风尘表,独立朝万萼。谁知临老眼,更复美葵藿。
春间小诗书赵园壁追录之 其一
柳态随时秀,花容近酒轻。绿窗京洛语,尽抹早莺声。
闻王映霞近事
照座容华绝代人,如何不惜琐窗春。已收青雀朝王母,还遣乌龙卧锦茵。乐镜终随杨氏去,沈园应损放翁神。可怜京洛风尘里,缁尽凌波白练裙。