评析
前日小集梅花犹在乘兴移其下杯行乐甚是夕风微月朗花飞入坐者纷纷如雪待制曾丈有四并之叹谓不可无作屡属唱之因成拙句
老去逢春倍感时,兴来聊复对芳菲。月明更觉花枝好,风动还惊雪片飞。一笑休辞今夕醉,四并须信古来稀。乘闲莫惜频相过(原误作遇),要共携壶上翠微。
三月十一日风雹
向晚欣逢霁色开,方思花下共衔杯。一时雨雹排檐急,万里风云捲地来。扫荡千花真可恨,摧残二麦亦堪哀。赏心乐事俱休矣,惆怅青春去不回。
和韩子云见寄四首 其一
郁郁愁怀不自倾,时时倒指勘归程。情知岁月来无几,心着湖山去未成。恶语岂能赓绝唱,故人聊欲话平生。颇思共索梅花笑,点检枝头半吐英。
和严倅觅碧香
不劳斋戒绝膻荤,闻已潜通妙众门。此道能明从古少,今朝正要与君论。十年未免忧茅塞,一诣终期破枣昏。纵有香醪堪寄远,何如相对倒清樽。
闻故旧二三公或不幸于官或以疾病而去或以口语而罢怅然有感
平日衰迟众所怜,偶逢亨运亦腾骞。七旬已过宜休矣,一出不归终溘然。幸免烦言全晚节,且无多病恼残年。直须更作投簪计,莫待将身到九泉。
鲁漕惠鹿鹤花果
镂果团缯宛似真,尊前一见喜生春。感公持此为余寿,益悟浮生是幻身。
浏览全部 1146 首
饮普福寺泉亭
夏木双崖合,寒流一涧纡。云高山路细,天远草亭孤。看竹无车马,浮觞即画图。吾侪乘兴处,不与俗人俱。
和景纯栽松 其一
芳根出涧底,秀木依墙东。莫顾一时好,当观三世空。
踏莎行 雪中山茶
风掠寒条,雪封冻蕊。行人蚁冻荒崖里。千岩万壑白皑皑,孤红杰出真堪美。生类歼夷,芳心销歇。玄冥漏泄春生意。冲寒折得一枝来,徐熙画底应难比。
景福东厢诗 柏(寒)
落落抱高节,秀出青云端。无言涧谷幽,自致宫庭难。芳风袭玉宇,余露分铜槃。不使万年木,嘉名高岁寒。
贻亮上人
秋水一泓常见底,涧松千尺不生枝。人间学佛知多少,净尽心花只有师。
松
秋色何妨陪露菊,岁寒真欲友霜筠。只应涧底桃花笑,苦爱微官不避秦。