评析
朱元晦寄诗刘贡父有风藉溪先生之意词甚妙而意未员因作三绝 其一
云出青山得自由,西郊未解如薰忧。欲识青山最青处,云物万古生无休。
读王国风
是谁行迈闵宗周,泪洒西风病不瘳。幸对南山无尽景,眼看云物手搔头。
独坐
卜居幽胜衡山绕,五峰西望青冥杳。乍聚乍散看浮云,时去时来送飞鸟。卷舒自在都无情,饮啄天然类不扰。我生何似鸟与云,掉头心向人间了。
忆伯氏三首 其二
又见雁南飞,行人几岁归。朔风吹病体,独对雪霏霏。
春日郊行
东郊野马烂氛氲,聊驾柴车问讯春。远草绿沉烟雾里,高花红照绮罗新。迎风柳占莺啼处,带雨泥融燕觜匀。动植自私还自足,天边愁杀踏青人。
送琏老
湘中应中古道场,复有峨眉道人住。昔日三生藏里来,今朝十二峰前去。杖锡飘然别故人,笑望梅花理征路。我曾问公五宗派,电扫群生小见解。直指万法无尽身,坐觉灵光满沙界。辨舌横放倾天河,峥嵘整顿禅宗坏。吁嗟我生在儒门,儒门大业无人论。滔滔姑想天之下,衣冠满目如云屯。焚香再拜愿圣主,一统三教清乾坤。
浏览全部 126 首
杜工部有同谷七歌其辞高古难及而音节悲壮可拟也用其体作七歌观者不取其辞取其意可也 其六
有孙有孙未冠巾,颀颀状貌如成人。谓其长大习诗礼,他年可望高吾门。岂期一旦舍我去,白首老翁徒痛心。呜呼六歌兮音调急,独坐吞声襟袖湿。
忆伯氏三首 其一
又见雁南飞,远行人未归。西风吹白发,肌瘦不胜衣。
忆伯氏三首 其二
又见雁南飞,行人几岁归。朔风吹病体,独对雪霏霏。
感寓 感寓 四十
公轩处懿鹤,白屋讥千秋。菉葹盈高阁,申椒掩荒陬。颀颀东方生,虚为岁星游。方将猿鹤化,岂为沙虫谋。归从紫泥海,再弄清浅流。
峨眉真人陈图南真赞
一藤出山,来正人纪。见艺祖太宗,曰天下定矣。如月在天,去来无疵。巍巍颀颀,为帝王师。圣哲肺腑,天人眉目。三峰绕宅,岁晚松菊。
送郭太祝中孚归江东
乡人去欲尽,北雁又南飞。京洛风尘久,江湖音信稀。旧山知独往,一醉莫相违。未得辞羁旅,无劳问是非。