评析
送周子上赴宜春
忆昔昌黎伯,直谏气凛然。又闻赞皇公,直道薄云天。堂堂两宗工,盖世勋无前。朅来著此邦,仰山同不骞。公今又继往,相望三百年。风流虽已矣,遗迹俨弗愆。邦风杂未纯,雕俗顽莫镌。要须痛一洗,兴氓作其贤。束吏缚猛虎,爱民烹小鲜。课为天下最,名压坐中先。凤尾催归诏,看看下小旃。践槐知不晚,开旦促曹鞯。
过青潭铺用杜少陵韵
世路羊肠险,崎岖不计层。附炎蛾并火,待暗鼠窥灯。国削臣心折,秋高虏势增。鱼虾何足虑,回前顾鲸鹏。
辞朝
不踏金堤新筑沙,却寻寂寞紫云家。一春弦管花间鸟,半夜笙歌水底蛙。荣悴安时犹竹柏,行藏有待岂匏瓜。独醒正渴杯中物,薄薄茅柴亦胜茶。
和王民瞻送行诗 其二
士气从来弱不支,逢时言行欲俱危。不因湖外三年谪,安得江南一段奇。非我独清缘世浊,此心谁识只天知。万牛回首须公起,大厦将颠要力持。
和林和靖先生梅韵 其三
瘦吟幽玩有余妍,更向高人独乐园。无垢未应经露沐,不缁宁信受尘昏。春风自识明妃面,夜雨能清吏部魂。插向胆瓶看更好,凛如明月荐雷樽。
送菊
卧病高秋留海浦,明日重阳更风雨。杜门不出长苍苔,令我天涯心独苦。篱角黄花亲手栽,近节如何独未开。含芳閟采亮有以,使君昨暮徵诗来。凌晨试遣霜根送,畚土虽微甚珍重。极知无意竞秋光,往作横窗岁寒供。忆我初客天子都,西垣植此常千株。结花年年应吹帽,始信南邦事尽殊。愿得封培自今日,何间朱崖万家室。秋香端不负乾坤,但嗔箫管乱畴匹。归去来兮虽得归,念归政自莫轻违。他日采英林下酌,谁向清霜望翠微。
浏览全部 119 首
泰之用欧苏颍中故事再作五绝勉强继韵 其二
寒侵睡思那成梦,酒著衰颜误抹朱。待诏先生应怯冷,餐毡使者可称肤。
次韵徐惇济久不食肉
举家食肉迹虽陈,端有寒儒继后尘。杜老长镵聊卒岁,颜生陋巷不逢辰。啖毡窃喜全高节,食肉从来鄙要津。扪腹祇应多愧负,天教吾党合清贫。
题钟馗图三首 其二 其三
善人每被恶人欺,自古人间万事奇。莫道钟馗能啖鬼,须防厉鬼啖钟馗。
少与徐文学同馆万松别去二十四载一时诸子邈如晨星今秋邂逅武林因各举大白为寿题小绝以纪之
一毡犹记共钱塘,举白持螯思未忘。二十四年弹指过,莫教容易赋河梁。
惜烟
炉无兽炭坐无毡,三个柴头只自然。家丑莫教轻放出,定应炙地与熏天。
寄内敬
草没龙城不见家,远随毡骑猎平沙。知君五载思乡泪,滴损营前苜蓿花。