评析
愁
愁与诗相似,能令须发新。意清尘不没,道直事多屯。水石惟宜夏,田桑独致贫。不除闲懒性,前世必僧身。
觅班竹作床
翠节老苔湿,湘妃泪遗踪。莫顾鬼物护,斤斧诛箨龙。不数汉水边,弃贼如草蓬。杀青色玳瑁,六尺光照空。俾我卧读书,魂梦来槐宫。
白岩僧舍
佳景多为寺,一房当翠微。炉香穿野霭,杉露滴僧衣。割蜜蜂喧牖,抛生鸟候扉。山深随兴味,斜日不须归。
阮郎归
绿杨庭户静沈沈。杨花吹满襟。晚来闲向水边寻。惊飞双浴禽。分别后,忍登临。暮寒天气阴。妾心移得在君心。方知人恨深。
入湘二首 其一
入湘无浊水,天亦悯忠臣。阴结鱼龙气,香闻兰杜春。高吟方有思,静望忽伤神。舟上多渔父,应无似昔人。
同赵紫芝宿翁灵舒所居
不期欣会面,如即失炎蒸。废寝看迟月,同吟忆远僧。过旬河复见,无雨露多凝。得句争书写,蛾飞扑灭灯。
浏览全部 267 首
诗三百三首 其二九三
栖迟寒岩下,偏讶最幽奇。携篮采山茹,挈笼摘果归。䔫斋敷茅坐,啜啄食紫芝。清沼濯瓢钵,杂和煮稠稀。当阳拥裘坐,闲读古人诗。
采桑曲
桑芽露春微似粟,小姑把蚕试新浴。素翎频扫细于蚁,嫩叶纤纤初上指。朝采桑,暮采桑,采桑不得盈顷筐。羞将辛苦向姑语,妾命自知桑叶比。家中蚕早未成眠,大姑已卖新丝钱。岸上何人紫花马,却欲抛金桑树下?
采桑女
吴桑叶尽吴蚕老,吴姬采桑颜色好。玉钗半脱云鬓偏,一双蛾眉曾不扫。桑间桑扈鸣交交,少年莫把金丸抛,小姑摘茧归当缲。
衢州道中
生危蔷薇插鬓斜,闲随女伴摘新茶。回头见客低头笑,却拾残花帖面花。
偈颂八十五首 其五十
游鱼润底沉浮,幽鸟林间下下。那堪东园刈麦,西畴插秧新田。小姑摘叶饲蚕,公子扬鞭走马。
初寒独居戏作
开壳得紫栗,带叶摘黄甘。独卧维摩室,谁同弥勒龛。宗文树鸡栅,灵照挈蔬篮。一段无生话,灯笼可与谈。