评析
春晓园中
绿荫留我立,清晓小阑东。林外一鸠雨,柳边双燕风。吟怀愁渺渺,春事去匆匆。莫恨芳菲尽,葵榴花又红。
留槎阁寓感
俯仰乾坤为一嗟,西风原上夕阳斜。石麟已换延陵冢,银汉今无博望槎。前古英雄俱寂寞,黄昏灯火自諠哗。不惟人事年年改,近日灵洲水没沙。
观书自叹
皓首抱遗经,堪怜误一生。空共蠹虫饱,自作忍饥声。
秋夜次叶一山韵
自笑秋来似转蓬,偶然飞落过山中。一灯幽馆菊花雨,孤枕小楼梧叶风。涉世悠悠旋磨蚁,怀人杳杳寄书鸿。浮生何预光阴事,抵死相催作老翁。
閒居漫赋
纷纷裘马走红尘,赖得閒边可著身。商岭定无屠狗客,云台岂有钓鱼人。溪山萧散青芒履,风月夷犹乌角巾。万事如棋君看取,一番局面一番新。
楼居
携书来过此,便觉少尘埃。檐冷留云宿,窗明报月来。閒愁山隔断,幽梦鸟呼回。湖海元龙气,从渠俗子猜。
浏览全部 121 首
喜晴二首 其一
驱帚水争沟口,卷帘日款屋山。饥燕痴儿叫怒,拙鸠去妇复还。
拙庵为仲和赋
灌园抱瓮不辞疲,日入还思偃息时。鸠占鹊巢应笑拙,蝉遭螳臂竟成痴。幽居子美留唐咏,乞巧宗元记楚词。闻说一庵天目上,欲寻高适重相期。
拙
散人无所事,竟日避纷纭。甘比催科政,思追乞巧文。何须繁似露,焉用变于云。莫笑鸠呼妇,閒中最喜闻。
寄题四明吴协拙轩二首 其一
分寸跻攀曳九牛,一锥无地拙于鸠。穿针结缕非吾事,不上天孙乞巧楼。
七夕雨
不耐为文媚女牛,自甘才分拙如鸠。频年赖有书堪曝,此夜惟应酒可酬。蜥蜴咒来三尺雨,蟪蛄吟破一分秋。问谁曾见天孙驾,辜负人间乞巧楼。
七夕三首 其三
信马随车力不胜,聊将觞豆乐交朋。青楼乞巧真儿女,我亦如今拙未能。