评析
淮阴阻风谗风伯
滔滔淮水,溢楚之疆。原田其潴,城郭为防。浸以广兮不可涉,浩乎险兮不可航。粤有行者,欲溯其央。编莞为帆,植木为樯。幸飘风以凭乘,遂吾归而徜徉。尔风谓何,不自西北,阻我攸往。维伯是职,悠悠水滨,奚独予留。有百其役,若千其艘。粟麦兮中都之饷馈,布帛兮赤县之衣裘。府臣引领以偻指,挽夫坐粮而寝糇。伯复不知,天子圣神,以民为忧。闻此方国,常垫横流。分笔舌于严署,咨疮痏于诸侯。有淑使者,仁丰义脩。体上所嘱,同辞合谋。今此欲往,会于道周。倡和出话,下民以休。风之不遂,非伯谁尤。上帝可诉,谗言孔庶。将伯是怒,不如风兮命之去。
寄虔州东禅惠长老
山僧未识面,远想何潇洒。客从赣上来,肯可必儒雅。学诗拟柴桑,陈编长在把。冥搜得佳句,冲淡相上下。由来渊源远,知解妙空假。史君固好善,公余枉车马。玄谈閒清吟,至乐匪尊斝。借问岁早晚,重修远公社。
南阳春日十首 其七
簿书堆里得天真,谩为浮名役此身。门柳偶同陶靖节,君羹空羡颍封人。沙鸥旧许为吾侣,巢燕何曾厌我贫。已共东风有归约,且从桃李笑今春。
客意五首 其一
客意久不适,揽衣临暮舂。烟长藏野阔,云断漏天空。酒置千愁里,诗成一望中。黄花无限好,底事忆江东。
十八贤台
台下衣冠已化尘,台前颜色尚如新。林泉合是修行社,岩穴谁非避世人。好鸟岂知当日事,幽花何似昔时春。老僧不解论今古,应笑徘徊问隐沦。
示诸弟
吾家崛起蓬蒿间,先君为学良苦艰。典衣买书教我读,平生贫窭不此悭。岁晚才沾寸禄养,天祸无何颓泰山。况时汝辈各少小,不及见汝学燕閒。逮今孤露历岁月,渐觉长大成疏顽。诗书堆积有素业,文章体要亦易攀。固须仁义力造诣,慎择朋友少往还。偏亲堂上待甘旨,况已齿龀双鬓班。更可踟蹰忽荣养,不如乌鸟鸣关关。官家公道禄寒畯,勉旃进取欢慈颜。
浏览全部 157 首
过鹿门山
西来汉水浸山根,舟人云此是鹿门。峭壁苍苍石色古,曲径杳杳藤萝昏。乱峰幽谷不知数,底是庞公栖隐处。含情一笑江风清,双橹急摇下滩去。
游琅琊山寺
受命恤人隐,兹游久未遑。鸣驺响幽涧,前旌耀崇冈。青冥台砌寒,绿褥草木香。填壑跻花界,叠石构云房。经制随岩转,缭绕岂定方。新泉泄阴壁,高萝荫绿塘。攀林一栖止,饮水得清凉。物累诚可遣,疲氓终未忘。还归坐郡阁,但见山苍苍。
和柳子厚诗十七首(庚戌) 觉哀 其二 同赵叔问涉涧伐荒蘙得大石壁立乔木苍然上蔽云日因平筑寻丈地时憩其下
披榛亦扪萝,度此幽涧曲。寒藤绕苍壁,杉桂杂篁竹。云泉固膏肓,大胜溪壑欲。彼哉机士怀,冰炭甚寒燠。
与仅初再过任大理别墅
溪南读书处,秋晚数经过。寒照隐城树,苍烟深壁萝。窗明山翠近,地静叶声多。丛桂空岩暮,徒怀招隐歌。
题故人山房壁
薜萝深隐似仙家,半亩荒园祗种茶。涧口香泥行鸟迹,帘前春雨落松花。遥钟漠漠青林晚,远瀑淙淙白日斜。拂壁为君书此去,明朝相忆隔烟霞。
题四景画 其三
万叠青山隐薜萝,千寻瀑布落银河。白云冉冉生衣上,红叶离离满涧阿。