评析
南阳夏日
绿杨阴密覆回廊,深院帘垂昼景长。人静独闻幽鸟语,风来时有异花香。世间宠辱皆尝遍,身外声名岂足量。闲读南华真味理,片心惟只许蒙庄。
途次邓州
南阳西去见遗基,驻马平郊远树微。自笑平生无所著,不如山鸟解思归。
舂陵闻雁 其一
萧萧疏叶下长亭,云淡秋空一雁经。惟有北人偏怅望,孤城独上倚楼听。
有怀
秦川春婉晚(集本作娩),汉水路迢遥。不待凭危槛,离魂已暗销。
春晚书事
春尽江天景寂寥,思乡还共楚云遥。林花经雨香犹在,堤柳无风絮自飘。水国独惭临县邑,烟郊争合负渔樵。青梅时节迟归计,且逐余芳殢酒瓢。
夜坐怀故友
西风起穷巷,众木又彫零。蕙浦月华白,竹窗灯影青。故人难重见,邻笛不堪听。行傍秋池上,孤吟对远星。
浏览全部 303 首
寒食值雨
春波微绿草连门,寒食烟光可断魂。细雨隔帘烟火灭,落花风动欲黄昏。
水调歌头 其三 送八舅朝请
江海渺千里,飘荡叹流年。等闲匹马相过,乘兴却翛然。十载悲欢如梦,抚掌惊呼相语,往事尽飞烟。此会真难偶,此醉且留连。酒方半,谁轻使,动离弦。我歌未阕公去,明日复山川。空有高城危槛,缥缈当筵清唱,余响落尊前。细雨黄花后,飞雁点遥天。
惜花
数日生寒紧杜门,今朝步屧到前村。可怜桃李都飞尽,细雨斜风更断魂。
踏莎行 其四
雪尽寒轻,月斜烟重,清欢犹记前时共。迎风朱户背灯开,拂檐花影侵帘动。绣枕双鸳,香苞翠凤,从来往事都如梦。伤心最是醉归时,眼前少个人人送。
长安上巳日对雨忆杭州
三月吾乡三日盛,一春盛事一时传。山花迎笑探芳骑,水鸟惊飞张乐船。今对清樽看细雨,更搔短发数流年。曲江芜没不堪觑,那复丽人来水边。
重过观音精舍旧读书房
往作关东客,来携一束书。旅人观所主,野性乐玄虚。过事都如梦,精庐宛若初。空怜两蓬鬓,萧飒十年余。