评析
吴正仲同诸宾泛舟归池上
轻舟与客归,竹下闲棋局。煮鲎吴味新,篘醪楚酿熟。风吹山雨来,冷射肤生粟。醉昏笑语同,不看西斋录。
秋日村行
溪雾昼又收,山村夜初晦。饥禽来往飞,远树清红碎。原上楚牛童,屋头吴妇碓。鸡肥酒已熟,野老邀同辈。
赠太子太傅王尚书挽词二首 其二
平生性忠厚,所守必尊君。面实贤愚混,心惟白黑分。事光中执法,书集右将军。天意苦埋没,北邙松柏坟。
悼亡三首
结发为夫妇,於今十七年。 相看犹不足,何况是长捐。 我鬓已多白,此身宁久全。 终当与同穴,未死泪涟涟。
寄送谢师厚余姚宰
我从淮上归,君向海澨去。安知无几舍,邂逅不相遇。颇知飞空云,到月不得附。月行既不留,云亦值风故。诚知会合难,岂是忘所赴。我虽蹑新屩,心不舍旧屦。谁谓若世人,食瓜思弃瓠。君南我赴北,日见阳雁度。兹欲远寄音,雁行高且鹜(四库本作遽)。但诵金石言,于时傥无忤。
送孙应之推官赴郓州
重别心意衰,轻别心意壮。行车将渐遥,依依独长望。晚风生微寒,脱叶飞汶上。何当发谈笑,把酒半郁盎。
浏览全部 2929 首