评析
自叹二首 其一
莫莫更莫莫,休休复休休。平生都是错,一病尽堪羞。龟为灵钻壳,膏因明出油。细思根本悴,端的是招忧。
和懒窝严上人纸被诗
身清不受人间辱,只(崇祯本作更)倩溪翁捣冰縠。素涛照眼绝针痕,暖玉遮头无脸粟。参寥已似絮沾泥,天女虽来暖非肉。华鲸吼吼不成眠,蝴蝶蘧蘧犹未足。
捲帘
隔帘见竹早清幽,卷起疏帘满眼秋。一搭夕阳收不得,被人都送上帘钩。
梦觉
梦觉还寻梦,胚胎一想中。失身邯郸枕,得意大槐宫。周在蝶何在,蕉空鹿亦空。自怜心未静,起坐究幡风。
挽黄助教四首 其一
金鎞刮膜妙通灵,从此昏花不再生。闻道向来昏醉眼,而今黑白尽分明。
挽左相京太师四首 其三
尧考闻忧日,公身病瘁时。哀情知痛极,疾势转增危。梁坏将安放,天胡不憗遗。此为天下恸,未敢哭其私。
浏览全部 142 首