评析
蚕妇叹
舍南舍北争采桑,欲老未老蚕满筐。晓切叶缕细且长,夜梦茧簇白间黄。缲成万丝手中香,医得三月眼前疮。有余更著输官忙,无衣敢歌卒岁章。
以鲁直露湿何郎试汤饼为韵赋酴醾七首 其六
昨日落酒杯,引我卧醉乡。对午犹未醒,支颐听煮汤。
立秋后十日
万绿枝头一叶黄,秋风恰则到林塘。晚云更作潇潇雨,拾得人间一夜凉。
小院
小院无人到,徐徐影转花。池平初斗蛤,柳老半藏鸦。矛戟犹封笋,枪旗欲试茶。一丘并一壑,只此是生涯。
睡起二首 其一
双双燕语落檐牙,惊破春屏梦到家。睡起拈书无意绪,开窗隐几看桃花。
以昌黎验长常携尺为韵赋笋五首 其三
行矣脱锦绷,笙竽奏风篁。岁晚尤可敬,霜雪不改常。
浏览全部 142 首
诉衷情
明明明月梦中看。谁念未团圞。君怀开也无计,何况隔云端。人半醒,月依然。夜如年。凭谁说与,一枕相思,满抱清寒。
晚秋野兴二首 其二
彻底无能彻骨贫,自怜虚作六朝民。学因病废捐长日,志与年衰愧古人。露湿乱萤飞暗庑,霜清饥雀噪空囷。一生眼境常如此,草赋凭谁问大钧。
菩萨蛮 其四 晋臣张菩提叶灯,席上赋
看灯元是菩提叶。依然会说菩提法。法似一灯明。须叟千万灯。灯边花更满。谁把空花散。说与病维摩。而今天女歌。
再过翠屏
蛮荒乃有此巑岏,石黛因依碧玉寒。须信佳山如绝色,凭谁貌取一生看。
淑人迁柩至祖送还书感八首 其七
京华桂玉两关心,粗得心閒病已侵。伴我一生成底事,诰鸾空印紫泥深。
邹吏目书至有作兼呈吴县尹 其三
天涯仙客病浑家,开过东风几样花。容易江山得重九,问君何地落乌纱。