评析
和徐径坂衡阳使君韵题渔庄烟雨
列子御风旬五日,庄周称寿八千秋。归欤烟雨濛濛景,萼集班衣剩劝酬。
答徐直方问无极歌
谓无极不可状兮,造化之枢。谓无极可状兮,声臭俱无。至哉濂翁兮,是创是图。后来诸老兮,交辨鹅湖。彼是此非兮,畦畛何殊。究其指归兮,风乎舞雩。吾默会于心兮,徵以通书。阴阳动静兮,何始何初。人人有是兮,奚问乎吕陆张朱。
诇李斛峰右司
数士英英未易招,当时一网尽于萧。公才何止为陈瓘,朝论今争推杜乔。国定须贤扶宇宙,士惟知道乐箪瓢。凤凰千仞需时下,谗说新来已雪消。
陈谓老见过云今年六十有九将预为周身之防余曰君定未死不如觅钱沽酒耳用戏成拙句赠行
荷锸自随刘伯伦,裸葬旧闻杨王孙。伟哉二子真旷达,身虽殒灭名独存。要知形骸本外物,中有妙用超六根。火风地水归四大,梦幻泡影何足论。君不见桓魋石椁秦铁户,歌钟未彻野火焚。不如得钱即沽酒,时时醉倒三家村。
示林宗辰劝学数语
青出于蓝,冰寒于水。立言劝学,荀卿氏子。卿不如轲,醇乎醇矣。谓学无他,求其放心。存则圣贤,舍则犊禽。差只毫发,隔踰丈寻。必有事焉,所言何事。而勿正心,正亦何累。勿忘勿助,持敬之意。于此习察,是之谓学。于此而劝,其进罔觉。勉哉宗辰,说博守约。
因遣乡书赠姜山嗣师
近市依湖十里间,扁舟朝往暮能还。莫教老圃翻锄尽,留我他年葬骨山。
浏览全部 151 首
陪赵守登楼赏红梅
大洁时争嫉,独醒人更疑。漫随春色媚,不改岁寒姿。霞带寿阳脸,酒融姑射肌。凭谁慰孤寂,新有倚楼诗。
先春赋梅一首
与客到先春,衰思觉飞越。时当万卉凋,似补群花阙。始信元化功,生意何曾辍。却疑钧天宴,群仙委佩玦。不数藐姑仙,神肤瑩冰雪。癯然抱清幽,卓尔负奇绝。生香巧藏密,静艳羞容悦。阳萌知独复,岁寒见孤洁。我来觞其下,坐对垂垂发。头白不待摧(宋人集作催),颜赪为尔设。因思年少时,高枝手攀折。林逋与何逊,妙语谁优劣。老矣吟事悭,人笑心如铁。何当夜深来,更看梢头月。
依韵奉酬胡秘监
平生恨未识刚者,今日岂期亲见之。欲把江梅比孤洁,江梅无此岁寒枝。
王元章梅
孤山无复看梅花,寂寞咸平处士家。留得王髯醉时笔,岁寒仍旧发枯槎。
十叠 其八
天子封松作某官,相君复报竹平安。梅花一点无沾惹,三友中间独岁寒。
红梅
人赋红梅少,予诗为补遗。霞融姑射面,酒沁寿阳肌。太洁遭时妒,独醒为众疑。漫随春色媚,自保岁寒姿。