评析
好事近 其二 再和 其三
一炷鼻端香,方寸浪平风息。汲取玉池春水,点红炉微雪。年来都以酒相妨,进退只毫发。却道醉乡深处,是三山神阙。
寄赠向叔美二首 其一
夫子冰玉质,未肯污膏粱。坐此困州县,一饱犹皇皇。怀才几时用,鬓发行老苍。今世无伯乐,不识真乘黄。
彦文携玉友见过出示致道小诗因次其韵 其二
仙官新拜旧词臣,林下相逢又一人。勿谓沧浪清可濯,此心原自绝纤尘。
定海路中观梅
傅粉生香作意开,柔情似欲挽人回。犹怜行役匆匆去,不是寻芳得得来。姑射山头若冰雪,谢家林下绝尘埃。空江月落东风冷,谁并孤舟一笛哀。
西江月 过福唐留别故人
世态浮云易变,时光飞箭难留。五年重见海东头。只有交情似旧。未尽别来深意,难堪老去离愁。青山迢递水悠悠。明日扁舟病酒。
蒲中次韵提举赵正之秦亭唱和五首 其五
追随六郡子,深入塞云来。关路春飞雪,沙场夜涨埃。戏围千骑猎,笑挽六钧开。历历经游处,初心已矣哉。
浏览全部 345 首