评析
春暮
愁里青春去,年来白发加。细书欺老眼,烂(四库本作软)饭惬衰牙。宁梦穴中蚁,不疑杯里蛇。南窗时隐几,一缕篆烟斜。
过田家
鸠鸣桑树雨还来,且得农夫笑口开。虽曰田畴多再植,定须天气作重梅。江鱼欲买全无镪,社酒堪篘旋泼醅。更遣儿童炊麦饭,殷勤相劝且徘徊。
梅林即事四首 其三
藜杖缘溪转小桥,背风深处似相招。儿童指点皆惊怪,唤作枝头雪未消。
颐庵口占
健即观书困即眠,饭余香烬湿茶烟。客来莫说人间话,我是清贫无事仙。
春日即事三首 其二
野草闲花无姓名,疏篱幽径渐敷荣。贫居阅尽人间事,只有东风不世情。
遣怀
自笑平居气吐霓,桑榆暮景转凄迷。纵云举世无青眼,敢忘终身诵白圭。风蕊弄香依水出,冻云衔雪压檐低。儿童不识人怀抱,苦傍寒窗读凤兮。
浏览全部 106 首
句 其一
世事不复问,旧书时一看。
入夜
入夜雨声细,小窗灯影寒。僻居成懒惰,饱食幸平安。时事不复问,旧书时一看。欣然会心处,香烬一炉残。
十月二十九日雪四首 其三
幽居漫尔存三径,燕坐何妨应六窗。老忆旧书时展卷,病封药酒旋开缸。小园摇落黄花尽,古桧飞鸣白鹤双。珍重老卢留种子,养生不复问王江。
病中雨夜
蹭蹬今如此,沉绵不复支。心随形共悴,年与智俱衰。雨急孤灯暗,云深断雁悲。旧书空满架,惆怅负明时。
有感八首 有感八首 五
好景随时在,幽人心自如。难将当世事,得免动相于。总是更新念,还能展旧书。古人心已逝,谁共叹离居。
太平天庆观题壁五首 其四 其二
琳宫缓步独移时,世事纷纷不复知。且看满庭松上雨,碧瑶幢节覆青丝。