评析
题义门胡氏华林书院
华林家声世不渝,云仍次第秉鱼须。乌衣门大容高盖,蝌蚪书多聚硕儒。里巷当今为甲族,风烟从古是仙都。岂惟一榻留徐孺,食客三千兼鲙鲈。
戊申年七夕五绝 其四
淅淅风微素月新,鹊桥横绝饮牛津。岂惟蜀客知踪迹,更问庭中晒腹人。
译经光梵大师
汉梦通西域,逍遥广旧园。竺乾方演教,金粟岂忘言。砚滴寒蟾吐,台香瑞兽喷。挥毫花满裓,隐几雪盈门。大士清歌发,南宗密印存。纵横十二部,慧日破重昏。
九日赴宴不及简馆中同僚
野趣风流属此辰,帝台高会敞重茵。绛囊为佩仙萸密,绿酝飞觞寿菊新。兼豆丰盈尧箑馔,雅歌清壮汉营人。年来多病欢游阻,温玉苍葭岂易亲(同上书卷三七)。
句 其二十
鸱蹲野芋谁为尹,雪积泉盐久置官(利州转运)。
鹤
碧树阴浓扣砌平,华亭归梦晓频惊。仙经若未标奇相,琴操何因寄恨声。养气自怜鸡善胜,全身却许雁能鸣。芝田玉水春云伴,可得乘轩是所荣。
浏览全部 131 首
初曙
汉宫金掌露淋漓,椒殿装梅欲罢时。宿霭空濛昏绣桷,晓暾依约上文㮰。九苑威凤犹栖阁,三匝惊乌尚绕枝。玉女窗虚莲烛谢,西南金魄隐残规。
题漱园仙人掌
十二阑干绕碧城,仙人承露月无声。花间采石逢词客,一掌何年记姓名。
次韵黄大痴艳体
千枝烛树玉青葱,绿纱照人江雾空。银甲辟弦斜雁柱,薰花扑被热鸳笼。仙人掌重初承露,燕子腰轻欲受风。閒写恼公诗已就,花房自捣守宫红。
出门 其一
三十官京师,迎母东华住。四十归田园,别母临安去。十年不离膝,一朝行李具。陨涕看乌雏,哑哑绕庭树。
月中嘲鹊
月驭初明露掌西,翩翩犹伴夜乌啼。驾巢树冷空三匝,却是鸣鸠得稳栖。
寓直中庶坊赠萧洗马诗
龙楼实九重,薄寒殊复早。玉阶泫清露,铜池结秋潦。霜被守宫槐,风惊护门草。之子擅文华,纵横富辞藻。舒锦惭光丽,握珠谢奇宝。愧予非工文,何用披怀抱。