评析
剡溪书怀三绝 其二
故园生事只衡茅,不管方兄久绝交。粝食枯椽吾易足,鹪鹩只占一枝巢。
句 其四
恍疑水底长流月,冷觉天围不剩秋(又)。
石桥道中三首 其一
牛羊日晚下烟坡,病眼看花手自摩。千里家乡曾梦到,一年风景最春多。樽前有酒须相觅,眼底无愁可奈何。王事虽劳吾敢惮,犹胜乘雪下蓬婆。
酴醾花
天将花王国艳殿春色,酴醾洗妆素颊相追陪。绝胜浓英缀枝不韵李,堪友横斜照水搀先梅。瑶池董双成浴香肌露,竹林嵇叔夜醉玉山颓。风流何事不入锦囊句,清和天气直挽青阳回。
再登接山堂 其二 其一
着地岚阴拨不开,傍闲同到妙高台。老僧只恐泉声少,坐遣飞云唤雨来。
再登隐天阁
好在沧州趣,青蘋入眼多。落红随水尽,啼鸟奈春何。生事诗千首,功名印几窠。如何唤禅伯,软语坐盘陀。
浏览全部 67 首
送蒋时举归养
秋风起兮白云飞,南国远兮心欲归。归心切兮亲庭闱,复相见兮在何时。
秋风辞
秋风起兮白云飞。草木黄落兮雁南归。兰有秀兮菊有芳。怀佳人兮不能忘。泛楼船兮济汾河。横中流兮扬素波。箫鼓鸣兮发棹歌。欢乐极兮哀情多。少壮几时兮奈老何。
拟秋风辞
秋风起兮草木黄,燕子归兮雁南翔。芙蓉落兮桂子芳,怀古人兮不能忘。横汾之歌何壮哉,俯仰千古真雄材。宝鼎出兮祠后土,性好奇兮志用武。嗟太荒兮安足数,五谷熟兮衣裳完。秋风秋风兮,毋使吾民饥且寒。
思吴江歌
秋风起兮佳景时。吴江水兮鲈鱼肥。三千里兮安未归。恨难得兮仰天悲。
秋风辞
秋风起兮黄叶飞,远客异土兮未能归。白露降兮悴众芳,怀美人兮怅难忘。变星霜兮阻山河,风异响兮水增波。溯明月兮发浩歌,群阴积兮浮云多。岁聿云暮兮奈愁何。
秋辞
秋风起兮寒雁归。寒蝉鸣兮秋草腓。萍青兮水澈。叶落兮林稀。翠为盖兮玳为席。兰为室兮金作扉。水周兮曲堂。花交兮洞房。树参差兮稍密。紫荷纷披兮疏且黄。双飞兮翡翠。并泳兮鸳鸯。神女云兮初度雨。班妾扇兮始藏光。且淹留日云暮。对华烛兮欢未央。