评析
友人朱渊出示廷对策不顾忌讳读之使人凛凛受淮东制置辟
龙墀射策对明君,忧国忠言骇见闻。皎皎一心如白日,寥寥千古再朱云。时危诸老皆求去,兵满三边未解纷。要使文臣知武事,不妨王粲且从军。
题分宜县呈石子和知县
古镇更为县,封疆半是山。赋繁官吏窘,土瘠稻粱悭。流水心何急,高山意自闲。春风细吹拂,桃李满民间。
题处士黄公山居
行尽松坡与竹坡,沿溪窈窕上岩阿。山深每恨客来少,寺近莫教僧到多。但觉洞中人不老,不知云外事如何。边头又报真消息,靼使来朝乞讲和。
李计使领客游白云景泰
天近刚风吹面寒,绣衣玉立白云间。沧波万顷海南海,翠碧几重山外山。自觉登临无限意,谁思富贵不如闲。前峰若个神仙宅,指点烟霞见一斑。
闻时事
昨报西师奏凯还,近闻北顾一时宽。淮西勋业归裴度,江右声名属谢安。夜雨忽晴看月好,春风渐老惜花残。事关气数君知否,麦到秋时天又寒。
鹊桥仙
新荷池沼,绿槐庭院。檐外雨声初断。喧喧两部乱蛙鸣,怎得似、啼莺睍睆。风光流转。客游汗漫。莫问鬓丝长短。即时杯酒醉时歌,算省得、闲愁一半。
浏览全部 996 首
身后寄颜
生前喜作死规模,强把冠裳束幻躯。儿辈对人抛好语,吾家南极老人图。
春日言怀
湛湛琴前酒,期自赏青春。胡为缄笑语,深念不思身。寂寂花舞多,嘤嘤鸟言频。心悲兄弟远,愿见相似人。江界田土卑,竞来东作勤。岁寒虚尽力,家外无强亲。杳窅青云望,无途同苦辛。
靠袋睡赞 其一
自与尘劳交辊,肚里千机万变。虽然靠布被头,疑你睡得未稳。
怀临江寓居
石霜峰北淦西头,寄住林塘数亩幽。比及到家犹是客,对人强自说乡愁。
从军行八首 从军行八首 其四
夜深邻帐送胡笳,三月春寒雪作花。吹尽关山杨柳曲,壮心元自不思家。
王正卿何道夫和嘉字韵诗至数十道夫赠予数篇晋卿亦赠一篇因次其韵凡六首 其三
清言元论极边涯,南渡风流继永嘉。中散一生慵作吏,渊明无日不思家。悠悠官路降胸臆,苒苒年光侮鬓华。人说乱蛙胜鼓吹,欲将藜杖比高牙。