评析
芙蓉溪歌
人间八月秋霜严,芙蓉溪上春酣酣。二南变后鲁叟笔,七国战处邹轲谈。人间二月春光好,溪上芙蓉迹如扫。周家盛处伯夷枯,汉室隆时贾生老。小儿造化谁能穷,几回枯蘖还芳丛。只因人老不复少,有酒且发衰颜红。
芙蓉
一种芙蓉独自芳,数枝开向小池傍。妖娆艳色含朝露,寂寞幽容拒晓霜。西子有怀酣晚节,杨妃无语占秋光。江南九月萧萧雨,醉脸还愁褪晚妆。
奉和廖教授相过不遇之作
手撚菊花歌竹枝,秋光月色尽相宜。如何数载西溪上,只隔芙蓉唤不知。
题一片秋意图二首 其二
欲揽芙蓉上采舟,浦云烟树隔沧洲。眼中秪觉秋光好,何事骚人却怨秋。
京中怀季翔 其一
百壶佳酝透邻香,出水新鱼满尺长。阿母微醺孙在抱,芙蓉湖上好秋光。
小雨约李克正过池上
溪南云隔数青峰,别馆秋光也自浓。细雨不嫌沙路湿,明朝池上看芙蓉。