评析
圭瑩中借庵
水明山月更閒身,笔底风尘事事新。宾主历然应绝倒,镇常输与住庵人。
和昌甫韵
云松雪竹野梅南,敢谓岁寒之友三。难弟难兄更佳句,閒人閒客漫游谈。朅来城郭如缘会,依旧山林属饱参。我已行缠打包笠,故家文物待重探。
寄昌甫
深林蝉声咽残雨,又尔微炎起亭午。章泉幽流雨风寒,安得从之臂不羽。江南田薄多旱苦,冥鸿孤高畏罗罟。洪河东倾一砥柱,云霏霏兮澹承宇。
周质夫山楹
山楹非市廛,悬解于其表。灌木固蔽亏,闲云定旋绕。广厦千万间,一架亦已了。坐起共炎冷,眠食易昏晓。偶然屋打头,所处实在小。鸡鸣近相闻,鸥下复远矫。尤当沃卮酒,忘却吟思悄。
夜雨 其二
悠悠秋思不禁诗,只有街前过雨知。一犬自鸣人静后,与君同邸夕于斯。
雨中杂兴 其四
客来难共语,客去宁自孤。未能高远引,非斯其谁徒。寥寥同心人,一逝不可呼。渊明醉即眠,所以爱吾庐。
浏览全部 2827 首
寿星院寒碧轩
清风肃肃摇窗扉,窗前修竹一尺围。纷纷苍雪落夏簟,冉冉绿雾沾人衣。日高山蝉抱叶响,人静翠羽穿林飞。道人绝粒对寒碧,为问鹤骨何缘肥?
风起
炎蒸困钳釱,虎啸漏天机。树杪忽垂髻,榴边今污衣。草鸣溪水立,帆饱客船飞。更设琉璃簟,瓜茶迟落晖。
赋席
席为冬设,簟为夏施。揖让而坐,君子攸宜。
题竹轩 其二
听说竹轩趣,清幽尽此房。春禽一声杳,夏簟五更凉。落雪鸣寒玉,啼螀泣古簧。因君诗意到,欲罢不能忘。
赠朱象先处士十韵
前身应画师,摩诘初自许。咫尺论万里,宰也少陵与。朱翁趣岂凡,山水忘羁旅。晴窗布风云,夏木回炎暑。坐来摧虎头,兴尽秃鸡矩。况其尘外怀,出门皆胜侣。一画不轻付,俗子吾避汝。能令希世迹,千载得处所。斯人定何如,箧有东坡语。画以适其意,能文不求举。
此君轩
潇洒幽扉掩碧丛,尘昏题扁想坡翁。六千君子寒光落,十二阑干晚色空。僧指旧基埋积雨,鸟翻新箨起枯风。苍凉不障层坡峻,一击亭閒夕照中。