评析
戏用晁补之韵
昔我尝陪醉翁醉,今君但吟诗老诗。清诗咀嚼那得饱,瘦竹潇洒令人饥。试问凤凰饥食竹,何如驽马肥苜蓿。知君忍饥空诵诗,口颊澜翻如布谷。
初别子由至奉新作
双鹊先我来,飞上东轩背。书随好梦到,人与佳节会。一欢难把玩,回首了无在。却渡来时溪,断桥号浅濑。茫茫暑天阔,霭霭孤城背。青山眊氉中,落日凄凉外。盛衰岂我意,离合非所碍。何以解我忧,粗了一事大。
清平调引 其一
陌上花开蝴蝶飞。江山犹是昔人非。遗民几度垂垂老,游女长歌缓缓归。
金门寺中见李西台与二钱唱和西绝句,戏用其韵跋之 其一
帝城春日帽檐斜,二陆初来尚忆家。未肯将盐下莼菜,已应知雪似杨花。
鳊鱼
晓日照江水,游鱼似玉瓶。谁言解缩项,贪饵每遭烹。杜老当年意,临流忆孟生。吾今又悲子,辍箸涕纵横。
和陶拟古九首 其七
杜门人笑我,不知有天游。光明遍十方,咫尺陋九州。此观一日成,衮衮通法流。竿木常自随,何必返故丘。老聃白发年,青牛去西周。不遇关尹喜,履迹谁能求。
浏览全部 3321 首
六言赠鹤林山长老二首 其一
玄豹文章雾沐,老龙头角泥蟠。莫恨青苔蹋破,要令红柿分残。
杂咏下 隐雾轩
平昔慕文豹,管窥才一斑。谁言披宿雾,吾欲老兹山。
颂古一百则 其四十三
斫断老葛藤,打破狐窠窟。豹披雾而变文,龙乘雷而换骨。咄,起灭纷纷是何物。
寄戴仲鹖延平
嗟尔投荒在,十年归鬓新。豹文淹瘁疠,龙节渐风云。往事收残泪,清时录远臣。别深鱼雁阔,迹久凤麟驯。余亦丰城物,思君剑水滨。客衣浑自浣,不染雒阳尘。
次韵宾旸斋中独坐五首 其四
谁欤载笔掌丝纶,雾雨何伤隐豹文。绝望都俞参稷契,劣能损益记周殷。蠹残书册犹堪觑,草没阶除尽不耘。郑老襟期少陵解,从渠衮衮更纷纷。
次韵江子我见寄长句
泥行正作龟藏穴,雾隐初徵豹一斑。岂有高标如冠玉,况无谈舌解连环。一登文石趋宣室,三窃蟠桃向道山。早晚共寻鸡黍约,林泉犹得半生闲。