评析
初入制院
无所住生心,佛语祖师意。何人赏此音,空弦闲妙指。清歌饯余年,坚卧答万语。了知空花间,无地容生死。
传衣阁赞
达磨信衣,转相传付。四传至今,今以付汝。受授惟艰,命如悬絮。法遍沙界,此衣乃住。想见峰前,父子相语。唯僧行月,以阁其处。坐令朱栏,环绕云雨。
寄华严居士三首 其二
文章日月不能老,忠义奸邪胆自磨。公能一念了万法,奈此功名未放何。
龙安送宗上人游东吴
淮水送君春雨余,刺舟断岸归匡庐。江南别我秋天远,轻囊瘦策游西湖。君去复来如社燕,我独留滞如贾胡。牵衣觅诗亦不恶,怪君儿戏忘髭须。平生千偈风雨快,约束万象如驱奴。饥来一字不堪煮,乃知弄笔输耕锄。不如寻我旧游处,武林清境天下无。耐清不得却来此,作诗送君游上都。
次韵张敏叔画桃梅二首 其一
要看红雨滴残春,作阵惊飞乱蝶群。好在一枝长不死,谩烦诗笔扫烟云。
书承天寺西斋壁
半年客食毗陵寺,颇厌尘埃污衲裙。虽有一身犹外物,且将万事付浮云。忽思放浪佳山水,要与顽麻散骨筋。凉夜满庭风露重,竹梢微月欲纷纷。
浏览全部 1809 首
清凉大法眼禅师真赞(并序)
非风幡动,非风铃语。见闻起灭,了无处所。何以明之,俱寂静故。此光明藏,平等显露。由本无明,爱欲悭妒。如隔日疟,痛自遮护。有能了者,即同本悟。索尔虚闲,随缘静住。一切仍旧,自无染污。为物作则,崄崖之句。不可犯干,如大火聚。
焦山赠僧二首 其二
对床听夜雨,佳约是当年。放旷随缘去,闲心不习禅。倚蒲趺足坐,拥衲盖头眠。今识君归处,斋余有涧泉。
平生
平生涉世似虚舟,不著胸中一点愁。已用浮云看富贵,肯缘华屋叹山丘。戴溪寒酿千峰雪,严濑声酣七里秋。好景人间随处有,未埋白骨且闲游。
郊行
日暮空林野鸟歌,新坟古冢满山阿。不知白骨埋多少,依旧青山四面多。
戏妙德二偈 其一
万行不修无事也,随缘放旷任逍遥。昨夜人言风雨急,窗间只道海门潮。
和李仆射雨中寄卢严二给事
郊原飞雨至,城阙湿云埋。迸点时穿牖,浮沤欲上阶。偏滋解箨竹,并洒落花槐。晚润生琴匣,新凉满药斋。从容朝务退,放旷掖曹乖。尽日无来客,闲吟感此怀。