评析
朴翁约效诚斋分题得月色
霜晴如此月明何,独恨空庭著不多。窗外楼头都有了,其余四散尽从它。
颂古二十一首 其二十
总欠韦郎一夜霜,诸方拈出半青黄。碧云更不上盘饤,举似诸方笑一场。
酬滕主簿
帆开得便风,从事果何从。研滑磨穿底,毫铦贾勇锋。三千篇谩与,十四字休封。岁晚论交地,由来淡胜浓。
题赵生著色两厖
向来尔祖在西都,掌监同闻诵子虚。直与吠尧群类别,短屏写影护琴书。
足娱山亭观梅
紫萼腾芳金撚须,一花破白万花疏。若非参子黄昏后,应是华风邂逅初。楼上略停横玉手,垄头聊代故人书。潢流漫漫无清影,试瀹山泉导石渠。
卢直院大监挽辞
客葬柰贫何,无山无薜萝。近分南宕小,远胜北邙多。不与貂蝉老,空将琬琰磨。丁宁燕许手,遗事细蒐罗。
浏览全部 1654 首
泣竹院南老 其一
破碎沙盆不足传,等闲拈出又完全。无人眨上眉毛看,误作鸾胶续断弦。
巨生扇底系一佛柑似枣许大颇讶其触手太柔迫视之则闺人所制也缝以黄绢贮以麝尘纤指扶疏屈伸多态不啻酷肖而已欢喜赞叹为缀二诗 其一
指月拈花尽宛然,犹嫌相好未完全。如今更觉针神巧,软似兜罗一样绵。
朝阳穿破衲赞
断线无蹊,折针缺鼻。提得完全,金乌西坠。
偈颂一百零二首 其一
千尺身中丈六衣,斩新拈出恰相宜。长针短线君看取,节角请讹我自知(拈衣)。
朝阳赞 其一
破襕衫,闲抖擞。穴鼻针,穿不透。穿得透,日出扶桑,朝朝如旧。无丝线,拽不断。尽力提撕,日势稍晚,驴年成片段。
九日三首 其二
解衣换村酒,酒薄不须嫌。节到勿空过,杯行且强拈。得闲身尚健,适意事难兼。醉卧南窗日,谁知酸与甜。