评析
送赵东阁罢官归永嘉
一年吟抱寄京华,几度相逢说永嘉。梦入西山寻枸杞,约归东阁看梅花。风霜摧拉知何事,雨露生成自有涯。应笑屈平终不返,空留遗恨在长沙。
边思 其二
胡雁南翔已尽回,闺中不见寄书来。穷荒二月无青草,长对东风赋七哀。
反舌
毛羽诚无取,禽中号善鸣。能将一片舌,巧作百般声。元是因风气,曾非出性情。君看五月后,瘖默愧流莺。
胡逸人幽居
幽居清绝甚,四面尽沧波。柳步春船集,花源晚吹和。宦情垂钓薄,吟思捲帘多。便有书来辟,其如爱此何。
嘉禾舟中
舟次寒城外,人家已闭门。蜃眠春浪息,鸟入暮烟昏。泽广疑无地,车鸣忽有村。兹游虽适兴,终不似丘园。
听雪
密片打窗窗自白,老翁寒坐正清吟。忽闻压折墙头竹,却想山中积处深。
浏览全部 1036 首
途经敷水
脩蛾颦翠倚柔桑,遥谢春风白面郎。五夜有情随暮雨,百年无节待秋霜。重寻绣带朱藤合,更认罗裙碧草长。何处野花何处水,下峰流出一渠香。
途经敷水
修蛾颦翠倚柔桑,遥谢春风白面郎。五夜有情随暮雨, 百年无节待秋霜。重寻绣带朱藤合,更认罗裙碧草长。 何处野花何处水,下峰流出一渠香。
道间
一溪新绿涨晴沙,傍岸疏篱八九家。桑叶又抽麻正长,绿阴深处响缲车。
通州道中
夹岸摇摇酒幔长,野人渔牧自成庄。商征晓集河西务,漕粟春投水次仓。几个鹤巢依古树,一声鸡唱出柔桑。眼中渐觉风光好,直北红云是帝乡。
将口道中
沙平路软足力健,麦细桑柔春意深。绿水一湾浮野鶒,青山两岸唤幽禽。
桑畴
夹岸濒河种稚桑,春风吹出万条长。船行老眼浑多忘,唤作西湖插拒霜。