评析
有适
破屋无兄弟,拙者所栖息。衡门未尝启,声利讵能迫。资身不求备,百事遂省力。粪埽皆可衣,草木皆可食。春来有余暇,手种豆一席。秋深叶黄陨,霜荚渐开拆。收归篱落间,早晚自剥击。藏之于瓶罂,粒粒堪爱惜。穷冬火炉头,时唤山猿吃。猿去吾亦眠,岩房愈幽寂。口诵寒山诗,头枕麻衣易。于以陶性情,终然远忧责。颇谓贫非病,更觉损胜益。与其称楩楠,未若作樗栎。傍人莫相问,老子方有适。
观禹贡九州历代帝王国都地理图
万里江山几废兴,览图真合拊吾膺。三王二帝皆难问,两汉六朝何所称。此日中原全拱北,异时深谷或为陵。看来今古皆如梦,梦境虚无岂足凭。
别友 其一
十年踪迹与君同,今日魂销执手中。自是交深难话别,不关秋雨又秋风。
绿阴满院
一年花信过,满院绿阴多。老子于中住,新莺每到歌。萧閒遗世虑,清净合天和。好是孤云性,谁能管得他。
秋分前三日偶成
秋光几一半,在候已无雷。颢气凝为露,嘉禾秀出胎。燕衔余暑去,虫唤嫩寒来。泡影非能久,流光又苦催。
送僧行古归越
孤云无定迹,兴至即难留。独往经秦望,相期隐沃洲。雪晴分去路,风急阻行舟。旧住如相问,惟烦话旅游。
浏览全部 1036 首
芗林五十咏 芗林 其四 泛宅
犹道山中浅,仍移水上居。俗人又剥啄,棹入白芙蕖。
送朱炼师回仙居
峡山仙人之所居,山峰秀出金芙蕖。千寻岩上栖玄鹤,五色云中骑碧驴。麻姑送酒应到汝,木客赋诗能起予。每闻花乳石林好,相寄休忘锦字书。
钱塘仙尉谢君咏物楼成寄题二韵
仙人多在丽谯居,况对西山爽气余。若向湖滨属佳句,莫忘秋水落芙蕖。
丈人山
自为青城客,不唾青城地。为爱丈人山,丹梯近幽意。丈人祠西佳气浓,缘云拟住最高峰。埽除白发黄精在,君看他时冰雪容。
次韵苏教授饭郑教授五首 其一
卧龙山下鹿门居,消得幽人一草庐。更有胜如诸葛处,稻花香里看芙蕖。
山中寄诸弟妹
山中多法侣,禅诵自为群。城郭遥相望,唯应见白云。