评析
杂讽九首 其九
朝为壮士歌,暮为壮士歌。壮士心独苦,傍人谓之何。古铁久不快,倚天无处磨。将来易水上,犹足生寒波。捷可搏飞狖,健能超橐驼。群儿被坚利,索手安冯河。惊飙扫长林,直木谢{木遀}科。严霜冻大泽,僵龙不如蛇。昔者天血碧,吾徒安叹嗟。
和袭美江南道中怀茅山广文南阳博士三首次韵 其一
一片轻帆背夕阳,望三峰拜七真堂。天寒夜漱云牙净,雪坏晴梳石发香。自拂烟霞安笔格,独开封检试砂床。莫言洞府能招隐,会辗飙轮见玉皇。
杂曲歌辞 别离曲
丈夫非无泪,不洒离别间。杖(一作仗)剑对尊酒,耻为游子颜。蝮蛇一螫手,壮士即解腕。所志在功名,离别何足叹。
自遣诗三十首 其二十三
强梳蓬鬓整斜冠,片烛光微夜思阑。天意最饶惆怅事,单栖分付与春寒。
樵人十咏 樵溪 其九 樵火
积雪报松坞,蠹根然草堂。深炉与远烧,此夜仍交光。或似坐奇兽,或如焚异香。堪嗟宦游子,冻死道路傍。
夜泊咏栖鸿
可怜霜月暂相依,莫向衡阳趁逐飞。同是江南寒夜客,羽毛单薄稻粱微。
浏览全部 637 首
遣闷二首 其二
草荒三径寻常绿,树掩双扉丈尺高。燕语不如莺语静,蜂飞犹胜蝶飞劳。
踏莎行 癸丑三月赋
叠砌苔深,遮窗松密。无人小院纤尘隔。斜阳双燕欲归来,捲帘错放杨花入。蝶怨香迟,莺嫌语涩。老红吹尽春无力。东风一夜转平芜,可怜愁满江南北。
桃花雨乐府一章寄翼之
秦源春梦阳台晚,风散惊红作秋苑。闲阴碧树摇暖云,茸苔罗水香氛氲。蝶飞不湿烟绵路,吴娥怨涩鸾阶步。参差海羽双燕来,依微石舞潇湘回。
题潘顺之落花图 其一
蝶怨莺愁最恼人,曲中金缕可怜春。恨予已被桃源误,莫共渔郎更问津。
忆秦娥
珠帘揭,东君欲别莺声咽。莺声咽,乱堆柳絮,平铺荷叶。玉人午梦残妆怯,落花愁杀双飞蝶。双飞蝶,可怜风雨,送春时节。
春晚雨中
寂寂春将老,闲人强自欢。迎风莺语涩,带雨蝶飞难。傍砌木初长,眠花景渐阑。临轩平目望,情思若为宽。